Oct. 1914.] Beschrijving en gebruik der patrouilletelefoon
trilplaat Ti zal aangetrokken en weder losgelaten worden, geraakt
dus in trilling.
Die trillingen van Ti komen geheel overeen met die van T.
Dezelfde geluiden die voor T zijn voortgebracht zullen door Ti her
haald worden.
In figuur 2 is de telefoon van Bell in doorsnede aangegeven.
Op het boveneinde van de magneetstaaf M is een stukje weekijzer
bevestigd, waaromheen een groot aantal omwindingen van dun
geïsoleerd draad R zijn gelegd. Het stukje weekijzer is aangebracht
omdat weekijzer gemakkelijker zijn magnetischen toestand wijzigt dan
staal waardoor de opgewekte inductiestroompjes sterker zullen zijn.
He't magneetstaafje M met den draadklos R zijn in een houten
koker geplaatst, aan welks ondereinde twee klemschroeven Si en
S2 zijn aangebracht, die in verbinding staan met de uiteinden van
den draadklos R. Aan die schroeven worden tevens de geleidraden
naar de andere telefoon verbonden. Op geringen afstand van het
stukje weekijzer is de weekijzeren trilplaat P aangebracht. Zij is
geklemd tusschen den houten koker en een houten mondstuk waarin
de spreektrechter A -, dat met houtschroeven op den koker wordt
bevesiigd. Door middel van de schroef S3 is de afstand tusschen
trilplaat en magneet te wijzigen.
Siemens verbeterde deze telefoon door een hoefmagneet toe te
passen. Op elk der beenen is een weekijzeren kern, omgeven do jr
draadwindingen, die met elkaar verbonden zijn.
Een bezwaar van deze telefonen bleef dat de inductiestroomen
te zwak waren om groote afstanden te overbruggen.
Inplaats van een heen- en teruggeleiding kan men volstaan met
één geleidraad, terwijl de beide andere klemschroeven in geleidende
verbinding met de aarde worden gebracht.
Om grootere spreekafstanden te krijgen, kwam men toen op ae
gedachte om in de geleiding, die beide stations verbindt, een door
een batterij gekverden stroom te voeren, welks sterkte door het
spreken onophoudelijk ve.anderd werd, om zoodoende den magneet
van de telefoon van sterkte te doen veranderen en dus de trilplaat
in trilling te brengen.
Men moest dus in den stroomloop een weerstand schakelen, wel
grootte door het spreken voortdurend veranderde.
Hughes maakte daarvoor de volgende inrichting (figuur 3).
900
