Kromo Buiten.
Feb. 1915.]
steeds een Kromo zeer hoorbaar over 't één of ander struikelde,
op die manier werd de djahat welwillend gewaarschuwd en liep
Kromo althans geen kans op een pijl of een lans. Zoodat ik natuurlijk
al heel spoedig de Kromo's óf thuis öf op een ruimen afstand hield,
met het al evenzeer ongewenschte gevolg, dat de Amboineezen
voortdurend in touw waren en het meeste gevaar liepen. Maar
dergelijke dingen interesseeren Kromo hoegenaamd niet; wie zei
ook weer, dat Kromo zoo'n fijnbesnaard eergevoel had? Tegenover
den vijand blijkt er in ieder geval niets van!
Toen een collega mij, een paar maanden geleden, vertelde, dat
hij z'n Kromo's tegenover het vuur van den vijand met een rotan
vooruit had moeten drijven, dacht ik aan overdrijving. Maar ik heb
ze nu zelf gezien nog niet eens tegenover geweren, maar tegen
over een bescheiden hoeveelheid pijlen en lansen. Kromo voelde
voortdurend voor dekking en zijterrein— de Amboineezen en de
enkele Kromo-uitzondering attakeerden. En ik moet erkennen, dat
ik toen ook naar een rotan moest grijpen. Kromo im groszen
Ganzen is een lafaard!
Wanneer een patrouille uitrukt met kans op een ontmoeting met
verzetslieden, zijn er altijd Kromo's sakit peroet of koerang napas;
een Amboinees zou zich dood schamen voor zooiets, vooral tegen
over z'n makkers. Maar èn de malade imaginaire èn de andere
Kromo's vinden zooiets heel gewoon. En alleen een kuur van cas-
torolie, zeer streng dieet en provoost kunnen soms nog eenige
genezing brengen.
Ik heb me staan verbijten, als we ravijnen ze waren een
weinig steil afklauterden en, beneden gekomen, nog een paar
Kromo's boven zagen, die hun „tida brani toeroen" naar beneden
riepen. Maar voor zooiets schaamt de slungel zich absoluut niets.
En je kunt die ellendelingen toch ook al weer niet achterlaten
natuurlijk niet met het oog op hen zelf (aan dat slag is niets ver
loren), maar met het oog op de wapens en het leergoed. En dan
kun je weer goedig omhoog klimmen en een anderen weg zoeken.
Er was een overval geweest, die ons zware verliezen had gekost.
Reden: de Kromo-schildwacht sliep. Zooals trouwens te doen ge
bruikelijk is. Maar een week later, toen dus allen een bloedig voor
beeld van de gevolgen van slapen op post voor oogen hadden ge
had, vond ik 's nachts een Kromo weer rustig slapen op z'n post.
1132
