De Timorees als Recruut.
Feb. 1915.]
bijgevolg, wat salarieering en uitrusting betreft, gelijkgesteld met
„Kromo"? Niet, dat ik voor mijn persoon er een voorstander van
ben om in een leger verschil te maken tusschen de soldijen van
soldaten en soldaten, maar voorstanders bepleiten de urgentie er van
in verband met de meerdere of mindere gevechtswaarde. Maar als
men overtuigd is, dat de Timorees zich in de naaste toekomst op
één lijn zal kunnen stellen met den Amboinees, hem zelfs zou kunnen
overtreffen, dan dient men hem minstens ook te behandelen als
Amboinees of Menadonees, in geen geval minder.
Het is ook mij, helaas niet altijd gelukt de noodige belangstelling
bij den Timorees levendig te houden. Zouden mijn zwakke krachten
te kort schieten? Ik wil het graag aannemen; ik wil het voor waar
houden dat de fout aan mij te wijten is. Doch dan ook maar gedeel
telijk.
Het kan van een officier niet geeischt worden dat hij elk volk,
waarvan enkelen zich verbinden als fuseliers het land te dienen,
in eigen omgeving heeft leeren kennen. Ik voor mij heb niet de
gelegenheid gehad den Timorees te zien in de rimboe, zijn om
geving, ben zijn taal absoluut niet machtig Wel heb ik me de
moeite getroost iets meer van hem te weten te komen, doch uit
den aard der zaak is die kennis dan ook maar zeer oppervlakkig.
Trouwens, had ik een grondige studie gemaakt van elk der mij
toevertrouwde rassen, een stoel in Leiden was dan beslist mijn
deel geworden.
Het dunkt mij op deze wijze ondoenlijk om over officieren en
kader te kunnen beschikken, die de capaciteiten bezitten en in de
mogelijkheid verkeeren, aan elk dier elementen de noodige aandacht
te schenken. Het dunkt mij dus noodzakelijk de recrutenopleiding
op die wijze in te richten, dat immer elk der verschillende rassen
op oordeelkundige wijze opgevoed wordt, hetgeen dan toch zeker
het geval dient te zijn bij een dergelijk kostbaar materiaal, als de
Timorees kan blijken te worden.
Die maatregelen kunnen in het kort neerkomen op het volgende:
Bepaald aangewezen opvoeders om gedurende den recrutentijd,
bij den zeer zeker lastig op te voeden Timorees, de eerste grond
slagen voor een degelijke militaire opvoeding te leggen. Wat ook
zijn verdere diensttijd betreft geen rangschikking onder dat bekende
hoofd Inlanders".
140
