De Timorees als Recruut.
[Feb. 1915.
Bij de tegenwoordige methode, waarbij in luttele maanden de
recruut voor de veldbataljons gereed moet zijn, is natuurlijk hij, die
zonder kennis van Maleisch in dienst treedt, in de eerste plaats
de dupe. En juist nu is de toeloop van Timoreezen zoo buitenge
woon groot.
Voornamelijk zou ik de urgentie willen bepleiten, om de Inlan
ders" naar hun werkelijken landaard in klassen te schikken, daar<
juist bij de Depot Bataljons de mogelijkheid bestaat hen beter
te leeretn kennen.
Bij de veldbataljons schuilen de verschillende elementen zoo weg
onder de meest Javaansche brigades en wordt dikwijls de fout
begaan, dat men eiken niet-Amboinees of Menadonees kortweg als
Javaan bestempelt.
De tijd voor africhting van „Inlanders" acht ik voor mij cok niet
oordeelkundig gekozen. Hoe ter wereld kan men een tijd bepalen
(7 maanden volgens den nieuwen Grondslag) voor zoovele variaties
van de bewoners van onzen Archipel. Ik voor mij zou dien tijd alleen
beslist noodig achten, om den Timorees behoorlijk Maleisch te
leeren. Zouden wij Hollanders, ons ook in staat achten in 7 maanden
tijds een behoorlijk Russisch soldaat te worden, en de taal dan ook
voldoende onder de knie te hebben?
En zelfs deze vergelijking gaat mank, want een Europeaan, of
Hollander in het bijzonder, heeft in zijn schooltijd reeds eenige,
„hersengymnastiek" genoten, welke hem eerder in staat stelt iets
in zich op te nemen, dan de rimboeman, die van leeren en be
grijpen nimmer zelfs een flauw denkbeeld kreeg.
L.
141
