Aug. 1915.]
Er is nog een I.V.I
versch-opgeleiden van Java aangekomen inlanders. Uiterlijk leek het
een flinke brigade. Hoe bitterlijk is deze illusie den officier-patrouil
le-commandant tot een désillusie geworden!
Wat toen het vlakke terrein achter den rug was—of neen,'t begon
al eerder. Toen de brigade de eerste patrouille zou aanvangen ver
schenen twee der jongeren (beiden met U/2 jaar dienst) op't rapport:
„tida bisa toeroet." De ééne bleek een klein en niet hinderlijk voet
wondje te hebben, de andere precies hetzelfde. Toen zij, na de
welverdiende, stevige correctie, toch meegingen, is de ernstige
voetwond verder niet meer ten tooneele gekomen. Toen het vlakke
terrein achter den rug was, begon de misère—lieten al die jonge ke
rels zich futloos „zakken", bleven op eigen gelegenheid achter, dach
ten niet meer aan opsluiten, vielen nu en dan aêmechtig neer en
speelden den doodzieke, zooals alleen de inlander dit spel der ver
beelding kan spelen, totdat de tandoe en de andere huiselijke dwang-
maatregeltjes, waarover een patrouillecommandant beschikt, ten too
neele kwamen, de domme straffen rondsuisden en de heeren zoetjes
aan genazen. Doch wat dien patrouillecommandant het allermeest
verbaasde, was de wijze, waarop deze tien anderhalf- en tweejari
gen lééfden. Herinnert iemand zich Kipling's „The drums of the
Fore and aft."? Zóó leefden ze—like a pig. Koken kenden ze on
voldoende, ze hadden geenerlei begrip om 't zich een beetje „seneng"
in een bivak te maken, de allereenvoudigste voorschriften tegen een
I. V. hadden hen blijkbaar onberoerd gelaten, iedere zorg voor wa
pens en uitrusting was hen vreemd, na enkele dagen patrouilleeren
zagen ze er uit als nou ja, enfin alweer a pig,alleen bij het voor
schot uitbetalen waren zij gaarne aanwezig en deden klakkeloos de
meest onbescheiden, financiëele verzoeken. Het was in één woord een
bende, die nog minstens eenige maanden strenge opleiding en tucht
behoefde voor en aleer zij op patrouille kon worden gezonden.
Maarvoor die opleiding ontbreekt hier tijd en gelegenheid.
Hier moeten we geheel opgeleide soldaten ontvangen, die dan mis
schien een week behoeven voor the finishing touch, maar daarna voor
eenvoudig patrouillewerk gebruikt kunnen worden. En nogmaals,
dit waren kersversch opgeleiden.
En dan het kaderIk heb nu dezer dagen twee Europeesche onder
officieren onder me gehad—beiden waren van goeden wil, beiden
776
