Het zilvervlies.
[Aug. 1915.
Van het vleesch worden de vitamines door koking opgelost in de
bouillon; afgekookt vleesch bevat ze niet meer.
Arm aan vitamines zijn: gesteriliseerde, geconserveerde en her
haaldelijk gekookte melk, wit van ei, gekookt en geconserveerd
vleesch, gepelde en gepolijste graanvruchten, witte rijst, wittebrood,
geconserveerde en gedroogde vruchtendeze voedingsmiddelen bevat
ten uiterst weinig of geen vitamines.
Bovenstaande regelen zijn getrokken uit een artikel „De vitamines"
in de jongste Maartaflevering der Wetenschappelijke Bladen. Dit
artikel kwam mij interessant genoeg voor om het in ons tijdschrift
onder de aandacht onzer legerverplegingsautoriteiten te brengen.
Immers wij voeren eveneens een taaien strijd met de beri2, en met
succes, maar helaas valt het strijdmiddel, de zilvervliesrijst, niet
erg in den smaak van den consument. Hoewel reeds vrijwel aan
deze gooruitziende rijst gewend, zal de soldaat toch met gejuich
de mooie witte rijst weer op zijn bord zien verschijnen. Ontegen
zeggelijk is de glansrijst veel smakelijker. Mij is het nooit gelukt
de korrelige, harde zilvervliesrijst lekker te vinden. Koud geworden,
is zij absoluut ongenietbaar.
Kan nu niet weer de mooie glansrijst worden verstrekt met toe
voeging van vitamines-rijke bijspijzen Bovendien kan aan Europeanen
en Amboneezenen waarom ook niet aan Inlanders? Kromo houdt
van roti—ongebuild instede van wit tarwebrood worden gegeven.
Hoe smakelijk is niet de kug in Holland.
Ik geloof, dat in deze richting meer in den smaak van den militair
een oplossing van het vraagstuk der beri2-bestrijding middels de
voeding zal worden gevonden dan met de thans gevolgde methode
van zilvervliesrijstverstrekking.
Michielsen.
Maj. Inf.
783
I. M. T. 1915. 51.
