Oct. 1915.] Het militair tarief No. 20 en het stelsel van
pagnie perioden van ontevredenheid kunnen doen ontstaan, als er
eens minder geldswaarde wordt uitbetaald dan anders. Controle hier
op, bijv. door de korpscommandanten, zal zeer moeilijk zijn. Men kan
kennis nemen van eventueele klachten en nagaan hoeveel er te min
is ontvangen, maar om na te gaan waar de oorzaak schuilt, zouden
speciale berekeningen noodig zijn. In de praktijk zal men dan ook
vermoedelijk zien gebeuren, dat er voor gezorgd wordt, dat er voor
geen hooger bedrag dan dat der v.i. levensmiddelen worden ontvan
gen, maar hoe het bedrag dier indemniteit is aangewend, zal in den
regel aan controle ontsnappen. Het zal kunnen voorkomen, dat de
man onvoldoende wordt gevoed, zonder dat zulks uit de resultaten
van het beheer dadelijk blijkt.
Bij een menagestelsel als het vigeerende, waarbij de man een deel
van zijn soldij als inleg betaalt, is het vanzelf sprekend, dat de gelds
waarde van de te min ontvangen vivres aan de menage wordt
uitgekeerd, omdat die geldswaarde dan toch ten behoeve van de
voeding wordt aangewend. Zoodra echter het gouvernement de zorg
voor de voeding geheel op zich neemt, vervalt de noodzakelijkheid
om voor de te weinig ontvangen levensmiddelen de geldswaarde
uit te betalen. Dan is er gedaan, wat gedaan moest worden, indien
de man behoorlijk is gevoed. Blijken de toegestane hoeveelheden
levensmiddelen te ruim berekend, dan is er geen enkele reden om
den man daarom te bevoordeelen: het is juist, dat wat niet gebruikt
wordt, ten voordeele van den lande blijft. Past men dit toe, dan be
hoeft ook niet zoo angstvallig te worden gestreefd naar de vaststel
ling van een minimum ration, doch kunnen de maxima iets ruimer
worden genomen dan thans het geval is. Met een voedingstarief
beoogt men nu eenmaal het verzekeren van een goede voeding;
zou het doel zijn den man een financieel voordeel te bezorgen,
dan moet men bij het tarief van de sodijen zijn.
Het is voor 'n groot deel een kwestie van appreciatie of het
noodig is den man geldelijk schadeloos te stellen, indien de voeding
eens te wenschen heeft over gelaten, of wanneer hij het met min
der heeft moeten doen, dan het gouvernement voor hem beschik
baar stelt. M. i. is het niet alleen niet noodig, maar zelfs verkeerd
om in die gevallen de geldswaarde der bezuinigde voeding uit te
keeren, omdat daardoor in de hand wordt gewerkt, dat er met den
eisch van goede voeding in voldoende hoeveelheid wordt getransi-
1020
