Oct. 1915.] Het militair tarief No. 20 en het stelsel van
bemoeienis. Op deze wijze heeft de man niet mede de kwade kansen
te dragen voor verloren gaan of bederf van de vivres, zoolang ze
nog bij den verplegingstrein zijn.
Instede daarvan heeft men de intendanten de beschikking gegeven
over een zeker bedrag per man en per dag, waarvoor ze hadden
te zorgen voor de voeding. Eerste gevolg hiervan moest zijn, (ik
laat in het midden of het geval zich inderdaad heeft voorgedaan)
dat de voeding den invloed kan hebben ondervonden van tegenval
lers bij de aanschaffing of bij den opvoer, bederf, enz.
Een stelsel als het toegepaste veroordeelt zich zelf. Behalve, dat
men de intendanten heeft belast met geldelijke aangelegenheden,
welke niet alleen niet tot hun taak behooren, maar daarmede ook
niet vereenigbaar zijn, is voor de toepassing daarvan feitelijk een
informaliteit noodig geweest, daar de betrokken compagniescom
mandanten, die op hun aantooning verklaren de ontvangen gelden
aan rechthebbenden te hebben uitbetaald of te hunnen behoeve
aangewend, daardoor in strijd komen met de werkelijkheid, welke
is, dat zij het bedrag der v.i. aan derden hebben afgedragen.
Niet alleen dat de toegepaste regeling aanvechtbaar, ja zelfs be
denkelijk moet worden genoemd, moet ze wel voor alle partijen
onaangenaam (om geen sterker woord te bezigen) hebben gewerkt.
Zeker, het overschot zal worden verdeeld onder de militairen, ver
moedelijk tenminste—in de verplegingsnota is hierover niets te
vinden. Maar als er nu eens een tekort is? En moet de vrees voor
een tekort niet remmend hebben gewerkt op de intendanten, zou
die vrees niet haar stempel hebben gedrukt op hunne gestie tijdens
de manoeuvres? Aan wie de manoeuvres hebben medegemaakt om
deze vragen te beantwoorden.
Aan den anderen kant de ongewenschte toestand, dat de com
pagniescommandanten ten slotte niet in staat zijn te beoordeelen,
waarop hun compagnie recht heeft ze dit moeten overlaten aan
derden.
Bovendien kleeft de regeling de onbillijkheid aan, dat het zou
kunnen voorkomen, dat de militairen, die de minste voeding hebben
ontvangen, toch niet naar verhouding meer van het overschot te
verdeelen zullen krijgen immers zal het niet mogelijk zijn bij de
verdeeling voldoende rekening te houden, met alle factoren, welke
van invloed zijn geweest.
1022
