De werving op Timor.
[Nov. 1915.
Het zou de werving in Beloe en in 't gewest Timor in het alge
meen zeer zeker ten goede komen, indien de zware keuringseischen
iets minder werden gesteld en indien aan de doktoren wat meer
vrijheid van handelen en beslissen werd gelaten.
En dan, er mag ook wel eens de aandacht op gevestigd worden,
dat het voor een dokter ook niet bepaald alles is om dagelijks een
tiental goenoeng-heeren te keuren, zonder daarvoor eenige vergoe
ding te ontvangen, terwijl voor de keuring van een waarlooze
pradjoerit f 2.50 kan worden gedeclareerd. Natuurlijk, de keuring
van recruten behoort tot het werk van een militairen dokter, maar
bij de werving voor een beroepsleger is in 't algemeen goedkoop,
duurkoop. Waarom niet iedereen, die door de werving extra-be
zigheden verricht, daarvoor ook extra betaald? Dat is economie
ën zelfs practische economie. Bovendien, indien bijv. een dokter
voor iederen goedgekeurden recruut een zeker bedrag mag decla-
reeren, kan dit als compensatie dienen voor het geval, dat hij zich
„in de vingers snijdt" en betalen moet.
Wij moeten bij de werving niet in de eerste plaats het oog
gericht houden op goedkoop werk. Het zal werkelijk en we
zenlijk tenslotte toch duurkoop wezen. Op een enkele uitzondering
na-en dat is, dat in 't algemeen degene, die door de werving
geen extra-bezigheden behoeft te verrichten—is de werving ook
in het leger niet populair. Hier en daar wordt eens iemand aange
bracht, maar juist het administratief kader, al degenen, die door
de werving werk en soesah krijgen, blijven buiten iedere financieel
douceur.
Wil men dan ook in het gewest Timor de goede resultaten be
reiken, die er werkelijk te bereiken zijn, dan moet men die werving
in de eerste plaats goed organiseeren en „in 't groot" aanpakken.
Een vast officier met vele, flinke onderofficieren als wervers,
alleen en uitsluitend met de werving belasten. De doktoren bij die
werving interesseeren, de werving populair maken onder het volk—
o.a. door steeds, zelfs ook naar meer afgeiegen eilanden, de aange
nomen recruten met verlof, en in hun nieuwe kleeren en met hun
handgeld, naar hun kampong te sturenminder huiverig zijn voor
een schadepost, die bij iedere „en gros" zaak moet geboekt en daar
om tevoren ruimschoots afgeschreven worden. Verkeerde zuinigheid
bedriegt ook hier.
1111
