Dec. 1915.] Onze Mitrailleur-Schutters en hunne Schietopleidino, dat zij goed schieten, den waarborg geven, dat zij in kritieke oogen- blikken hunne zenuwen meester zijn. Voor de toekenning van het vliegeniersbrevet in het Fransche Leger vinden wij eveneens deze laatste eisch gesteld. Zeker zal bij eene dusdanige selectie op den krachtigen steun van onze Infanterie-Commandanten gerekend kunnen worden, omdat zij weten, dat het afstaan van die weinige uitgelezen manschappen voor hen geen verlies beteekent, maar winst in de oogenblikken, dat zij op hun mitrailleurs moeten kunnen rekenen. Niet voor niets vindt men de voorbeelden in de Militair-Weten- schappelijke-Tijdschriften aangehaald, dat het de tegenwoordigheid en de uitwerking van de Mitrailleurs waren, die den doorslag gaven op de houding van de Infanterie, de beslissing in het gevecht. (Tuiksch- Grieksch-Bulgaarschc Oorlog en (Russisch-Japansche Oorlog.) Dat het geenszins overdreven is om een dikke streep te zetten onder de derde eisch, is mij overtuigend gebleken bij het Prijsschieten. Reeds het al of niet in het bezit krijgen van het Schietprijs-Insigne, werkte op vele schutters zoo enerveerend, dat enkele van de oefe ningen niets terecht brachten en zij van de serie van ICO schoten, met een juist schietenden mitrailleur, 1, 2%, zelfs C°/0 treffers verkregen. Wat zullen de resultaten zijn, als zulke schutters op een zelf vurende schijf schieten moeten? Nog csn groot bezwaar zou door de keuze van onze bedii nings- manschappen en kader worden opgeheven. 1 hans is volgens de organisatie de gegradueerde stukscommandant tevens schutter en kan men voor het geval komen te staan, dat deze sergeant (korporaal) in schietvaardigheid beslist ten achter staat bij een der Nos. 2 en 3 b. v., die zich nu alleen nuttig maakt door het aanvoeren van den patroonband, oliën van het mechanisme e. d. werkzaamheden en die eerst achter het stuk komt, wanneer de stukscommandant buiten gevecht is gesteld. Geven de bedieningsmanschappen elkaar niets toe in schietvaar digheid, dan is dit euvel verholpen. Toch blijft het het meest practisch, den stukscommandant vuurleider te maken en den besten schutter achter het stuk te zetten. Dan heeft men den waarborg, dat althans bij den inzet (en nog zoo lang mogelijk daarna door de onontbeerlijke schilden) het nuttig effect van het vuur tot zijn grootste hoogte wordt opgevoerd. 1186

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1915 | | pagina 38