Ambulance-Honden. [Jan. 1916. brengt dit aan zijn baas. Na het voorwerp in ontvangst te hebben genomen, wordt de hond „aangelijnd", waarop het dier zijn geleider naar den gewonde (doode) brengt. Hoewel deze methode zeer gemakkelijk is te onderwijzen, is zij toch in alle opzichten af te keuren. Een gewonde (doode) zonder hoofddeksel toch wordt zoodoende door den hond niet aangewezen, terwijl een „onbeheerde" pet dikwijls geapporteerd zal worden. Beide gevallen zullen op een terrein, waar kort te voren gestreden is, waarschijnlijk veelvuldig voorkomen. lb. De hond apporteert alleen dan een voorwerp, wanneer hem dit door den gewonde wordt gegeven. Deze manier, die in Frankrijk gebezigd werd, speciaal met de bedoeling, dat het dier geen doode, doch alleen levende personen zal aanwijzen, is al even sterk af te keuren als men bedenkt, dat niet alleen de dooden, doch ook de buiten kennis geraakte gewonden (en al dié gewonden, die niet in staat zijn den hond een voorwerp aan te geven) aan de aandacht van den geleider ontsnappen. 2. De hond blijft bij den gewonde (doode) zóólang blaffen tot zijn baas ter plaatse is aangekomen. Deze methode is zeer eenvoudig, voldoet goed en geeft de meeste zekerheid. 3. De hond gaat, na den gewonde (doode) gevonden te hebben, naar zijn baas terug; geeft door zacht brommen te kennen, dat hij een liggend of zittend persoon heeft ontdekt en brengt nu na „aan gelijnd" te zijn, zijn baas naar de bewuste plaats. Deze methode (z.g. verwijzen) is een gevolg van den vreemd- soortigen toestand aan het front in W. Europa. Door den zeer geringen afstand, waarop beide partijen zich aldaar (op vele gedeel ten van het front) van elkander bevinden, werd bij toepassing der sub 2 genoemde methode, de vijand door het blaffen der honden opmerkzaam gemaakt. Het als regel daarop volgend geweervuur, doodde vele geleiders en dieren, zoodat men er toe kwam, de sub 3 gemelde wijze van opsporen toe te passen. Hoewel deze methode thans zeer vele voorstanders telt en zij theoretisch ook als juist erkend moet worden, zoo vindt zij, vooral onder de africhters en geleiders zelve, ook talrijke tegenstanders en wel om de volgende redenen: a. Het komt meerdere malen (vooral 's nachts) voor, dat de hond 45

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1916 | | pagina 47