Oner bet bajonetgeuecbt. In de Wetenschappelijke bladen van October 1915 komt een arti kel voor „Over het bajonetge\ echt," ontleend aan „La Revue" van 15 Juli en 1 Augustus 1915, dat voor ons leger van groot belang geacht kan worden. Het betreft het in eere herstellen van de bajonet door de prac- tijk van den oorlog en de stichting van eene vereeniging, die ten doel heeft om door zeer eenvoudige en practische middelen, goedgekeurd door den Minister van Oorlog en den Opperbevel hebber, eene leemte in de oefening van de Infanterie en het ge bruik van het blanke wapen aan te vullen. De vereeniging stelt ter beschikking van de soldaten, die achter het front uitrusten, het materieel voor een nieuwe sport, een nieuw open luchtspeli het bajonetgevecht, dat hen bezig houdt, hun zenuwen versterkt, en hun gevechtswaarde verhoogt. Hoewel het volksgeloof, gebaseerd op de geschiedenis, aanneemt, dat voor den Franschman het kunnen vechten met de bajonet een raseigenaardigheid is, dus een gevolg van zijn levendig tem perament, en dat men hem slechts een geweer met bajonet in han den behoeft te geven om er zeker van te zijn, dat hij zijn man zal staan, heeft een uitgebreid en zorgvuldig onderzoek door een aantal deskundigen aangetoond, dat de Fransche soldaten in het gebruiken van de bajonet onvoldoende geoefend zijn. De dure en smartelijke ondervinding in het begin van den oor log heeft doen gevoelen, dat niet op raseigenschappen alleen kan worden vertrouwd, maar, dat men om iets te kunnen het moet heb ben geleerd. De oorlog houdt alleen rekening met de werkelijkheid en spot met alle traditie! Hoe speelt zich in de werkelijkheid de bajonetaanval af? De Fransche kapitein Gaston geeft hiervan een typeering, welke wij aan de hand van onze voorschriften, kunnen weergeven als volgt: De troepen gaan met gedeelten met sprongen vooruit, daarbij zich naar elkaar regelende, zoodat in het algemeen de tirailleurlinie in de opvolgende vuurstellingen telkens ongeveer hersteld wordt. Gedurende dat voorwaarts gaan is de vijandelijke linie niet altijd waar neembaar, maar als de afstand tot 100 a 200 M. is gereduceerd, duikt de vijandelijke linie plotseling uit den grond op. Nog even neerval len, adem scheppen, zooveel mogelijk verband inwachten, al of niet afgeven van een laatste heftig vuur enhetzij op commando, 86

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1916 | | pagina 88