Terreinvoorstelling op kaarten.
[Juli 1916.
zoodoende instede van de doorsnede, een grooter deel van eene
verhevenheid in teekening bracht.
De relief- en panoramakaarten 2) buiten beschouwing latende,
kan in den tegenwoordigen tijd het aangeven van de derde afmeting
op kaarten ondergebracht worden in drie groepen
1. De methode der hoogtelijnen;
2. De schaduwmethode;
3. De kleurenmethode.
1. De methode der hoogtelijnen.
Heeft men door meting de hoogte van verschillende punten be
paald, dan wordt daardoor toch nog geen aanschouwelijk beeld
van den verticalen vorm van het terrein verkregen, omdat de sa
menhang tusschen- en de overgang van hoog tot laag, d.w.z, de
hellingen, die van geen minder gewicht zijn dan de absolute
hoogteverhoudingen, niet voldoende tot uitdrukking komen. De na
tuur zelve geeft echter den weg aan, hoe de hellingen voor testel
len, want in elk punt van het terrein treden twee richtingen ten
opzichte van hunne helling duidelijk op den voorgrond; het is de
richting, die het sterkste ten opzichte van het waterpasvlak helt,
dus die welke vrijstroomend water volgen zal, en de richting,
waarin men zich in het terrein kan bewegen zonder te klimmen of
te dalen, dus de horizontale.
1) „La methode consiste a projeter ou a mettre en perspective le
contour apparent des montagnes sur de petits plans inclines, rabattus
ensuite, et confondus avec le plan horizontal".
Memorial du dépot general de la guerre.
2) De reliëfkaarten zijn het eerst gemaakt in Zwitserland, „deren
grossartige Gebirgswelt zur Herstellung solcher Modelle gewissermassen
aufforderte.''
E. Gelcich und F. Sauter.
„Le panorama donnera la configuration générale et spéciale d'un
pays, l'aspect, les couleurs relatives, les hauteurs, les pentes a l'échelle
de perspective aérienne.''
Panoramic militaire par le Capitaine P. A. C. (Bekroond door la Société
de topographie de France).
Eene interessante studie over panoramie getiteld „Le paysage militaire"
komt voor in het „Journal des sciences militaires", 1901.
711
