Juli 1916.] Het schieten van onze Infanterie. tijd dit aantal verdubbelend, zal hij slechts een gering aantal treffers meer krijgen, hetwelk geenszins cpweegt tegen het enorme munitie-verbruik. 8. Het „snapshot" is eene specialiteit, welke alleen onder scherp schutters beoefenaars kan vinden. 9. De schietopleiding van den recruut is slecht wegens gebrek aan bevoegde instructeurs. 10. Recruten, die wegens physieke redenen niet kunnen leeren schieten, moeten worden afgekeurd voor de Infie. 11. De verdere opleiding bij de veld-bataljons komt niet tot haar recht wegens de talrijke mutaties, het ongeschoolde personeel en in sommige garnizoenen te afgelegen of te gering aantal schietbanen. 12. Het laten schieten van Javaansche militairen met meer dan 15 dienstjaren is in den regel munitieverspilling. 13. Voor oefening is de staande houding met'opgelegd geweer zeer geeigend; overigens heeft deze houding voor onzen bewegings oorlog weinig waarde. De liggende houding is de normale, nu en dan moet ook het knielende (zittende) schieten beoefend worden. 14. Indien onze Infanterie over eene schietschool had kunnen beschikken, zou de schietvaardigheid van het Hoofdwapen nu niet zooveel te wenschen overlaten. 15. Eene Infanterie zonder schietschool is als een schip zonder kompas; niemand kent den juisten koers en alles hangt af van het toeval. 16. Wil men iemand leeren schieten, dan moet de leermeester het in de eerste plaats zelf kunnen, en verder over het noodige inzicht, over tact, zelfbeheersching en veel geduld beschikken. 750

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1916 | | pagina 56