Een mislukte Patrouilletocht. [Oct. 1916.
klaagd, en misschien met recht, van een vrijen koelie te hebben
„vermoord
Den volgenden dag, tijdens den marsch, smeten eenige koelies
zonder begrijpelijke oorzaak plotseling hunne vrachten neer en ver
dwenen in het dichte struikgewas.
Men begrijpt, dat door het wegloopen der koelies de actie ont
zettend belemmerd werd, daar, zooals gezegd, nergens in hunne
vervanging kon worden voorzien.
Ik was dus gedwongen, öf meer rustdagen te nemen, teneinde de
vivres, waarvoor geen dragers waren, niet te laten liggen, öf ze te
vernietigen.
Ik besloot tot het eerste, d w. z. één groep thuis te laten en met
de andere in den omtrek van het bivak in elke richting tot op
ongeveer een halven dagmarsch daarvan te patrouilleeren.
Aanraking met de tegenpartij werd niet verkregen, doch wel het
voordeel, dat ik meer het terrein leerde kennen.
Daarna werd met kleine dagmarschen vooruit gegaan en de vivres
zooveel mogelijk medegenomen, door de koelies en dwangarbeiders
tot het uiterste te belasten.
Dit vond ik beter dan met geforceerde marschen de plaats, waar
de vorige patrouille werd overvallen, te bereiken, want dan zouden
de vivres voor een groot gedeelte achtergelaten moeten worden,
daar men de menschen niet zoo zwaar zou kunnen bevrachten.
Actie was bovendien mogelijk op elk punt van het te doortrekken
gebied, want de geheele bevolking alhier was ons vijandig gezind,
hetgeen bleek uit het verlaten en afbreken der kampongs met
medenemen van alle hebben en houden. En in geval van aanraking
zou langer op de plaats van treffen vertoefd kunnen worden, door
dat men over meer levensmiddelen te beschikken had. Het land
n. 1. leverde haast geen korreltje rijst op, terwijl djagoeng en kêtèla
slechts zeer sporadisch en dan nog in onvoldoende hoeveelheden te
vinden waren.
Aangezien ook de gids verdwenen was, moest ik volstaan met
de reeds eenmaal door mij bezochte kampongs en den onmiddellijken
omtrek daarvan te bezoeken, zoodat mijn plan, om zoo spoedig mo
ll) Terugkeeren, in Paloe opnieuw koelies halen, en dan de actie weer
beginnen, wilde ik in geen geval, want de bevolking ziet in elke terug
tocht een échec.
1067
