gezien) of een revolverschot, twee op de drie keeren, is het niet
onmiddellijk dood Ziet daar een wreedheid, die onze vereeniging
niet kan toestaan Ik heb zelf aan alle legers honderden van mijn
maskers aangehoden. In Engeland hebben gelukkig alle cavalerie-
en artillerie officieren er een en bedienen zich daarvan om het lij
den der paarden te bekorten.
Voorts laat men soms gewonde paarden weken lang onbehandeld.
Ik heb er bij mij gehad met drie weken oude wonden, die zelfs niet
met water waren gewasschen. Gewonde paarden genezen gemak
kelijk. Van de mijne zijn maar 5' gestorven. Bij een er van, die
onder het vuur van een mitrailleur was geweest, heb ik 23 kogels
verwijderd. Het is volkomen genezen.
In het begin van den oorlog was het toegestaan onmiddellijk aan
het front de paarden op te halen. Nu moeten we 23 KM. achter
de gevechtslinie blijven Men stuurt ons massa's dieren, waarvan
de zware zieke door mij per spoortrein naar achteren worden af
gevoerd. Vroeger gaf men deze eten noch drinken en evenmin
ligstroo. Gelukkig is dat nu verbeterd. De paarden worden op
karren naar de ziekenstallen vervoerd, waar ze alle zorgen ge
nieten Welke niet ten volle herstellen, gaan voor landbouwwerk
naar de boerderijen. In het begin stuurde men alles naar het front
terug. Nu alleen de volkomen voor den velddienst geschikte.
Wij besluiten ons zeer verkort overzicht van de bulletins van de
Roode Sier met een vrij vertaald citaat uit een circulaire verspreid
onder het militair veterinair personeel van het Oostenrijksch-Hon-
gaarsche leger door de Vereeniging tot bescherming van dieren te
Budapest, luidende:
Het gebed van het oorlogspaard.
Meester! Ik ben in Uwe handen' gereed om voor U en het vader
land mijn leven op te offeren. Ik lijd veel door de geforceerde
marschen, het gebrek aan voedermiddelen en het angstwekkend
geluid van springende granaten en knetterende geweren. Spaart mij
zooveel mogelijk. Maakt geen gebruik van zweep of sporen, indien
niet absoluut noodzakelijk. Zoolang mijn krachten toereiken, ga ik,
waar Gij het wenscht. Uw veiligheid hangt grootendeels af van de
verzorging van mijn voeten.
„Mijn moed ontleen ik aan U. Indien Gij in den slag moedig,
dapper en sterk zijt, stel ik mij zonder vrees onder het vuur der
kanonnen en draag U naar het front, ook al gaan wij beiden een
gewissen dood tegemoet. Een rechtvaardige behandeling, een stree-
len van mijn hals, dat is het juiste middel! Het bedaart mijn over
spannen zenuwen, en pas dan kan ik U in alle veiligheid naar de
Uwen terugbrengen.
„En ten slotte meester! Indien ik zeer ernstig ziek of gewond
moge worden, ik smeek U, maakt een eind aan mijn lijden, geeft
mij het genade-schot. Talmt daarmede niet. Dit is de eenige belooning,
waarop aanspraak wordt gemaakt voor mijn diensten aan het vader
land bewezen."
57
