van Februari 1909 voorkomende kritiek op een m de „Deutsche
Revue" gepubliceerd opstel over Duitschland's buitenlandsche politiek,
welk opstel eerst beteekenis kreeg, toen de keizer op de nieuwjaars
receptie van dat jaar de lezing daarvan aan zijne generaals aanbeval.
Het is, naar men vermoedt, van de hand van den oud-chef van
den Generalen Staf, veldmaarschalk von Schlieffen, en geeft een door
den keizer in zekere mate geautoriseerde uiteenzetting van Duitsch-
lands politieke en strategische posilie, waarbij ook de wijzigingen
in de tactiek in verband met de zich ontwikkelende wapentechniek
en de luchtvaart worden aangeroerd.
Het artikel heeft nog slechts historische waarde, maar vele lezers
zullen zich herinneren, hoeveel stof het, nadat de sanctie van den
keizer het semi-officieeel had gemaakt, opwierp en hoeveel copie
het aan de pers van heel Europa verschafte.
De tegenstellingen, die de groote politiek reeds vertoonde, heeft
het in belangrijke mate verscherpt.
United Service Magazine (Sept. 1916). Na de gewone oorlogs
overzichten vervat in „The Navy and the war" en „War notes"
treffen wij een artikel aan „The expansion of Russia", waarin de lof
van het door generaal Soukhomlikov gereorganiseerde Russische
leger wordt gezongtn.
Onder den titel „Napoleon, Moltke and Mandchuria" worden be
schouwingen geleverd over de strategie van Napoleon, vergeleken
met die van Moltke en die van de Japansche legeraanvoerders in
den oorlog in Mantsjoerije.
De schrijver, die een groot vereerder van Napoleon is, doch voor
de Japanners niet veel lof over heeft, komt tot de conclusie, dat
een concentrisch oprukken van verschillende legers, met het doel
om tot een omvatting op het slagveld te geraken, niet veel succes
belooft in een toekomstoorlog, doch dat bij een veldslag in den
bewegingsoorlog de frontaanval met doorbreking van 's vijands
front mogelijk zal blijven en tot meer beslissende resultaten zal
leiden.
De schrijver geraakt bij de door hem beschreven gevechten nog
al gemakkelijk tot gevolgtrekkingen en hij doet den door hem
besproken veldheeren groot onrecht, door hun optreden vast te
stellen als bepaald door vaste regelen, waardoor zelfs de genialiteit
van Napoleon zou afdalen tot systematiek.
Naar aanleiding van een in de Times ontwikkeld denkbeeld om
in Engelsch-Indië een leger te scheppen volgens het systeem van de
„Territorial Army", waarbij dan ook aan Inlanders hooge rangen
zouden zijn toe te kennen, wordt in „Indian military leaders in his
tory" de geschiktheid van Inlanders voor hooge commando 's aan
een onderzoek onderworpen.
De ondervinding met Inlandsche officieren in het Eng.-Indische
leger opgedaan kan daarbij niet de gewenschte gegevens opleveren,
70