en rijtuigverkeer plaats; verder was op den straatweg Rijssel-Tem-
pleinars paardengetrappel hoorbaar, terwijl men niettegenstaande
den lichten nevel met den kijker juist nog eenige ruiters Templei-
nars zag binnengaan en er blijven. Bovendien hoorde men op het
baanvak Rijssel - Douai fluiten, waaruit dus het transporteeren
van troepen kon worden geconcludeerd. Nadat hiervan uitvoerig
bericht was gezonden, ging Luitenant Burkhard over tot de uit
voering van het tweede gedeelte van zijn opdracht, n.l. het doen
springen van den spoorweg Rijssel-Douai. Het gunstigste punt
daarvoor was de viaduct van de baan Orchies-Templeinars-Séclin
over de spoorbaan Rijssel-Douai; werd deze vernield en stortte zij
in, dan waren beide wegen versperd. De handpaarden werden daartoe
gedekt tegen het Westen en Oosten opgesteld, tevens een uitkijk op
een kleine hoogte tegen Templeinars geplaatst. Nadat 4 telegraaf-
en telefoonpalen waren'doorgezaagd en 60-70 draden doorgeknipt,
begon men de lading aan te leggen. Nauwelijks was de lading met
hare ontsteking aangelegd, of de uitkijk kwam hard aanloopen met
de melding, dat er twee Engelsche pantserauto's uit Templeinars
kwamen; bij had ze te laat bemerkt, want ze begonnen reeds met
mitrailleurs en een revolverkanon de brug en de handpaarden te
bevuren Als Luitenant Burkhard er heen wil loopen, komen de
beesten al op hem af, terwijl tot overmaat van ramp de Engelschen
het vuur thans alleen op de brug richten. De rest van zijn patrouil
le loopt naar den weg Rijssel-Séclin. Snel handelen is alles, want
bereids springen al eenige Engelschen uit de auto's om hem te vat
ten; de eenige redding is het in de lucht springen van de brug,
waardoor de aandacht op hem wordt afgeleid; ondertusschen krijgt
hij een matten kogel tegen de knie. Het gelukt hem nog het vuur-
koord aan te steken, dan loopt hij zijn manschappen achterna;
150 M. verder, een reuzenknal en de brug is vernield!
Waar zijn nu de handpaarden? Als hij op den straatweg Rijssel-
Séclin komt, ziet hij twee meubelwagens aankomen, vijf paarden
ervoor. Daar de Engelschen nog steeds schieten, blijft geen tijd tot
nadenken, snel met de lui van zijn patrouille op den eersten den
besten wagen toe, de strengen doorgesneden en weg op de paar
den zonder zadel noch hoofdstel, de linker hand in de manen, in
de rechter de revolver. Ondertusschen sneuvelen een wachtmees
ter en een ulaan; geeft niets, de melding moet binnen komen.
„Richting Séclin" schreeuwt hij luid den manschappen toe. Bij
de eerste huizen wil het beest niet verder, enfin beter zoo, want
in het arbeidersnest Séclin vermoorden zij toch maar een enkelen
265
