Ter nagedachtenis nan 5. W.
Broekhoff.
Overleden te Sitoebondo 10 April 1917.
Dadelijk na zijn intrede in het ofiicierskorps - 28 Juli '14 - werd
hij ingedeeld bij het op voet van oorlog gebrachte Nederlandsche
leger, en van af de eerste spannende Augustusdagen stond hij met
zoovele anderen gereed aan de grens, maandenlang.
Op zijn afgelegen post viel er echter geen vijand met geweld
te keeren; maar wel werd militaire hulp ingeroepen tegen de in die
streken steeds driester optredende smokkelaars. En bij de talrijke
nachtelijke ondernemingen, die nu volgden, deed Broekhoff zich
kennen, als een kordaat en onvermoeid patrouillecommandant.
In de eerste helft van 1916 volgde hij zijne eigenlijke bestemming
en werd, in Indië aangekomen, ingedeeld bij het 13e Baton Infie.
Den 14en Maart 1917 werd hij op Sitoebondo gedirigeerd als
commandant van het detachement belast met de bewaking van het
station voor draadlooze telegrafie daar in de buurt.
Kort na het aanvaarden van zijn nieuwe functie openbaarden zich
de symptomen van eene ernstige ziekte. Maar den hem toever
trouwden post, waar geen geneesheer aanwezig was, wilde hij niet
verlaten, alvorens door een officier te zijn vervangen.
Den 3en April eindelijk kon het niet langer en werd hij naar Sitoebondo
vervoerd, alwaar hij den 10en aan hevige typheuse koortsen overleed
Omtrent zijne laatste levensdagen wordt vermeld: „Luitenant
Broekhoff leefde stil en van de radiotelegrafie-ambtenaren min of
meer teruggetrokken. Men vond hem veelal in zich zelf gekeerd,
weinig mededeelzaam, dikwijls natuurtafereelen schetsende, overigens
steeds dienst verrichtende."
Zij, die Broekhoff hebben gekend, en ik denk hier vooral ook
terug aan zijn cadettenjaren, zullen hem door het lezen van deze
woorden weer voor zich zien. Broekhoff was moeilijk voor zich
zelf en gaf zich niet gemakkelijk aan zijne omgeving.
Maar degenen, die zijn vertrouwen hadden verworven en daar
door in staat waren zich een juist oordeel over dit karakter te
vormen, zullen zijn vroegtijdig heengaan als een groot verlies ge
voelen en zich zijner nagedachtenis een warme plaats in hun gemoed
blijvend inruimen.
R. M. C. d'Engelbronner.
Broekhoff ruste in vrede 1
394
