onze Nederlandsche toestanden, waar de vegetarische sportpraestaties nog zeldzaam zijn, is dit toch een feit van beteekenis en kunnen onze landgenooten er althans uit leeren, dat de vegetarische voeding niet slap maakt. En dit negatief resultaat is, tot wegneming van vooroordeelen, al veelbeteekenend. De heer Jonker schrijft er over:„Allemaal worden ze gedreven door dien eenen aandrang, vol te houden tot het einde toe. En dat is dan ook de groote waarde van zoo'n tocht. Je wils kracht wordt op een geweldige wijze op de proef gesteld en dus geoefend Als je dan zoo 'n lange helling van den weg voor je ziet, en de ransel, volgepakt, de riemen over je schouders doet knellen, dan komt er een neiging bij je op, om den boel er maar bij neer te gooien. Maar dan komt opeens weer de gedachte aan het doel, dat je je gesteld hebt. En dan loop je maar weer door, en houdt vol, en let niet meer op de aanvechtingen om te gaan liggen. Ik voor mij wou weten, wat ik als vegetariër kon praesteeren. Ook in dienst, als landstormer, heb ik geen vleesch gebruikt. En al zegt één geval weinig of niets uit wetenschappelijk oogpunt, toch wilde ik graag aantoonen, dat ook de vegetarische leefwijze tot een bijzondere krachtsinspannig in staat stelt. Een eigenaardig succes was dan ook, toen één van de officieren van gezondheid aan 't einde verklaarde, dat van al degenen, die onderzocht waren, mijn lichaaam na afloop van den tocht in de beste conditie verkeerde." Op een andere plaats schrijft de heer J. „Nimmer kwam ik met den militairen- of buigerarts in aanraking, nooit had ik hulp noodig van roodekruissoldaten voor voeten enz, nooit ben ik op de mar- schen uitgevallen en nooit is vrij van ranseldragen noodig geweest. Tijdens een wedloop met 125 soldaten kader inbegrepen kwam ik gelijk met no 1 een sergeant de eindstreep over." 3e. In zijn opstel over het keukenzout schrijft Oberst Spohr over zijn ervaring met uitsluitende vruchtenvoeding het volgende: „Ik heb 15 jaar geleden gedurende 2 maanden in Italië mij uitsluitend gevoed met rijpe vijgen en ben daarbij zoo gezond en krachtig gebleven, dat ik eens met 7K KG. bagage op een zeer warmen dag een marsch te voet van 14 uur heb verricht zonder mij bijzonder vermoeid te voelen." Oberst Spohr was 15 jaar geleden al over de 70 jaar. Dat zullen niet veel vleescheters en alkohol gebruikende oude heeren hem nadoen! 352

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1917 | | pagina 72