geen toestellen genoeg heb en en trouwens zou een dergelijke
ruime toebedeeling ook allesbe alve gunstig werken, ant het
aantal vliegtuigen in de lucht zou groot wezen en vergissingen
zouden onvermijdelijk zijn. Het moeilijkste zou het nog voor den
vlieger-zelf worden, want hoe ware het uit elkaar te houden,
welke schoten aan de eigen ratterij toebehooren.
Goed en doelmatig is evenwel de in Frankrijk gekozen oplossing,
waar ieder regiment en afdeeling artillerie van een vliegtuig voor
zien is Het toestel van het regiment dient daar voor de algemeene
tactische verkenning, dat van de afdeeling voor de nadere doel-
verkenning, de waarneming der schoten en der uitwerking.
Op welke wijze staan nu op het oorlogsterrein vliegers en
artillerist met elkaar in verbinding? Natuurlijk zijn de oorlog
voerenden in dit opzicht zeer terughoudend met hun mededeelingen,
zoodat b. v. over het gebruik der draadiooze telegrafie niet veel is
uitgelekt Dat vóór den oorlog op het schietterrein goede uitkomsten
met genoemd middel werden verkregen, geeft nog niet de absolute
zekerheid, dat dit ook op het gevechtsveld het geval zal zijn. Op
de zwakke, lichte marconie- apparaten der vliegtuigen blijken de
electrische golven van sterkere toestellen en de hevige explosies
van allerlei aard op het gevechtsveld storend te werken. Intusschen
is het haast wel zeker, dat nu en dan draadiooze telegrafie met
goed gevolg voor het overseinen van berichten door vliegtuigen
werd gebruikt, want hoe kan men anders verklaren, dat de Duitsche
kanonnen met succes Duinkerken op 38 K.M. afstand onder vuur
namen? Maar dit is nog heel iets anders, dan voortdurend op dit
middel vlak boven het eigenlijke strijdiooneel te kunnen rekenen.
Het vóór den oorlog in Frankrijk toegepaste kaartsysteem is als te
onpraktisch losgelaten. Bij dit stelsel gaf de batterij kort na elkaar
twee lagen in schokstelling af, die 20l) M. in afstand verschilden
en waarvan de breedteverdeeling zoodanig was geregeld, dat de
uiterste schoten 100 M. uit elkaar vielen. Op berichtkaarten, voor
zien van vierkanten, waarvan de zijden 100 M. voorstelden en
waarop de beide bovengenoemde lagen reeds door twee strepen
waren aangegeven, schetste de waarnemer vervolgens het doel in,
zooals zich dit ten opzichte daarvan afteekende en wierp daarna
het bericht naar beneden.
Het groote nadeel van dit stelsel is het geweldige tijdverlies, dat
ontstaat door het telkens naar beneden werpen van de kaart door
den waarnemer en het oprapen in de batterij, nog daargelaten de
bezwarende omstandigheid, dat het zeer moeilijk is, het bericht juist
in de batterij te laten vallen, terwijl het bovendien somtijds in het
terrein verloren gaat.
De eenige goede methode is, dat de vlieger voortdurend in de
lucht blijft en door middel van teekens met de batterij in verbinding
staat. Misschien is de toekomst voor de draadiooze telegrafie, maar
zekerheid bestaat daaromtrent op dit oogenblik niet.
Vlag- en armseinen bleken niet toe te passen, omdat deze teekens
soms door de vleugels van het toestel bedekt worden, soms door
de belichting onzichtbaar zijn.
£60
