Nu gebleken was, dat langs chemischen weg bruikbare springstof
kon bereid worden, ging men ook andere stoffen nitreeren. Turpin
vond in 1885, dat ook pikrinezuur tot detonatie kon worden gebracht.
Het pikrinezuur was reeds overlang bekend als verfstof. In 1771
ontdekte Woulff het bij de inwerking van HNO3 op zijde; terwij!
Haussman het onafhankelijk van Woulff ontdekte bij de behan
deling van indigo met HNO3. Eerst in 1799 werd pikrinezuur
kristallijn verkregen.
Laurent was de eerste, die in 1843 pikrinezuur maakte door
nitreering van phenol Sprengel zeide in zijn voordracht voor de
Chemical Society te Londen, dat het pikrinezuur alleen reeds over
voldoende zuurstof beschikte en het zonder bijvoeging van andere
oxydatiemiddelen als een krachtige springstof was te bezigen,
indien het door middel van een slaghoedje werd ontstoken, terwijl
er nagenoeg geen rookontwikkeling bij de ontploffing optrad. Vol
gens deze woorden zou dus Sprengel degene zijn, die het tot deto
natie brengen van pikrinezuur heeft ontdekt.
Daniël echter beweert in zijn „Dictionnaire des Matières explo
sives", Parijs 1932, dat Sprengel slechts op theoretische gronden
bouwde, waar Turpin de practische proeven heeft uitgevoerd.
Het was ook Turpin, die de mogelijkheid bewees om het pikri
nezuur vloeibaar en geperst in granaten te gebruiken.
In het patent, hetwelk hij op zijn vinding vroeg, zegt hij 0. a.
dat tot nu toe (1886) algemeen het oordeel was, dat pikrinezuur
niet afzonderlijk als springstof zou zijn te gebruiken, 0. r. dat het
slechts de helft van de voor volledige verbranding benoodigde
zuurstof bezat Een bijvoeging van 40 a 50 °/o oxydatiemiddel,
als chloraten, nitraten, chromaten, salpeterzuur, enz. werd noodig
geoordeeld. Men kwam hierdoor tot de ontdekking, dat het pikrine
zuur salpeter- en zoutzuur uit hunne verbindingen verdrong, waar
door zeer gemakkelijk zelfexplosie optrad. In verband hiermede
stapte men af van deze gevaarlijke mengsels en ging er toe over
om, instede van pikrinezuur, pikraten te gebruiken.
In verschillende landen is het pikrinezuur ingevoerd al of niet
vermengd met andere stoffen, onder namen als: melinite (Fr),
lyddit (E), schimose (J), pikrinit (D), ekrasiet (O), pertit, etc.
Het melinite werd in Frankrijk in drie verschillende vormen
gebruikt, n. 1.
1° Volgens het patent Turpin, het gepoederde pikrinezuur geperst
met Arabische gomoplossing of vet, zoodat het in elke gewenschte
vorm kon worden gebracht.
518
