Elk kantonnement kreeg een algemeen veterinair hospitaal. Een
paardenarts stond aan het hoofd, welke beschikte over eigen assis
tenten en verplegers, verzorgers en administratief personeel.
Binnen 26 uren waren twee der Indische paardenhospitalen met
personeel en materieel gemobiliseerd en op weg naar Zuid-Afrika.
De uit Azië komende hospitalen waren op Japansche leest ge
schoeid, met het z.g. centraal-ziekenstallen-systeem! In dit opzicht
gaven de Japanners den Westerlingen een mooi voorbeeld. In den
Russisch-Japanschen oorlog boekten de Japanners een verlies van
6% paarden In den Boerenoorlog leden de Engelschen in enkele
maanden soms een paarden-verlies van 4CC0 stuks. Zoo verbruikte
in 13 maanden tijds een cavalerieregiment 3750 paarden, of één
paard op een afgelegden weg van 3,5 K. M.
Dr. Thomassen stond eenigen tijd uitvoerig stil bij de opleiding
der tegenwoordige paardenartsen in Engeland en heeft herhaal
delijk de gelegenheid te wijzen op hun groote practische kennis.
Men detacheerde de menschen op die plaatsen, waar zij het meest
geschikt bleken en het meest nuttig waren
Het aantal paardenartsen in vredestijd bedraagt voor Engeland
345, in oorlogstijdonbepaald.
De ideaal toestand van een zelfstandige positie gepaard aan
eigen disciplinair gezag, welke de paardenartsen in alle andere
legers missen, bleek in den huidigen oorlog een onschatbaar groot
voordeel.
Niettegenstaande de invoering der mechanische trekkracht in dezen
oorlog, bleek toch het paard onmisbaar. De onbegaanbaarheid der
wegen voor haast alle voertuigen, werkte deze onmisbaarheid sterk
in de hand. En op plaatsen, waar toch nog vrij lichte wagens en
voertuigen gebruikt werden, hadden deze bespanningen van 8 tot
12 paarden. Het aanhoudende artillerievuur met zijne ongelooflijke
vernietigende uitwerking op wegen, boomen en huizen maakt het
eigenlijke gebruik van het paard in de vuurlinie niet mogelijk.
Het paard verricht zijn diensten als trek- en lastdier voor het
verplaatsen van geschut, het aanvoeren van munitie, levensmiddelen
enz. en voor gewondenvervoer.
De Engelschen beschikken over een overweldigend aantal paarden,
muildieren en ezels in Frankrijk.
Het gewondenvervoer verdient bijzondere aandacht. Direct na
een gevecht begint het transport door Roode-Kruis-soldaten. Zijn
de wegen zoo, dat wagentransport onmogelijk is, dan wordt het
paard als gewondendrager gebezigd.
Aan beide zijden van het paard hangt een draagbaar voor één
gewonde; is het vervoer per as mogelijk, dan gaat dit tot zoover
achter de linie, dat de wegen voor auto's begaanbaar zijn, en daar
neemt de autodienst het vervoer over.
Aan de grens van het veilige gebied eindigt het autovervoer bij
de „centres de ravitaillements." Hier is het, dat het vervoer per
kar en paard begint. Dag en nacht worden duizenden en duizenden
549