Elk kantonnement kreeg een algemeen veterinair hospitaal. Een paardenarts stond aan het hoofd, welke beschikte over eigen assis tenten en verplegers, verzorgers en administratief personeel. Binnen 26 uren waren twee der Indische paardenhospitalen met personeel en materieel gemobiliseerd en op weg naar Zuid-Afrika. De uit Azië komende hospitalen waren op Japansche leest ge schoeid, met het z.g. centraal-ziekenstallen-systeem! In dit opzicht gaven de Japanners den Westerlingen een mooi voorbeeld. In den Russisch-Japanschen oorlog boekten de Japanners een verlies van 6% paarden In den Boerenoorlog leden de Engelschen in enkele maanden soms een paarden-verlies van 4CC0 stuks. Zoo verbruikte in 13 maanden tijds een cavalerieregiment 3750 paarden, of één paard op een afgelegden weg van 3,5 K. M. Dr. Thomassen stond eenigen tijd uitvoerig stil bij de opleiding der tegenwoordige paardenartsen in Engeland en heeft herhaal delijk de gelegenheid te wijzen op hun groote practische kennis. Men detacheerde de menschen op die plaatsen, waar zij het meest geschikt bleken en het meest nuttig waren Het aantal paardenartsen in vredestijd bedraagt voor Engeland 345, in oorlogstijdonbepaald. De ideaal toestand van een zelfstandige positie gepaard aan eigen disciplinair gezag, welke de paardenartsen in alle andere legers missen, bleek in den huidigen oorlog een onschatbaar groot voordeel. Niettegenstaande de invoering der mechanische trekkracht in dezen oorlog, bleek toch het paard onmisbaar. De onbegaanbaarheid der wegen voor haast alle voertuigen, werkte deze onmisbaarheid sterk in de hand. En op plaatsen, waar toch nog vrij lichte wagens en voertuigen gebruikt werden, hadden deze bespanningen van 8 tot 12 paarden. Het aanhoudende artillerievuur met zijne ongelooflijke vernietigende uitwerking op wegen, boomen en huizen maakt het eigenlijke gebruik van het paard in de vuurlinie niet mogelijk. Het paard verricht zijn diensten als trek- en lastdier voor het verplaatsen van geschut, het aanvoeren van munitie, levensmiddelen enz. en voor gewondenvervoer. De Engelschen beschikken over een overweldigend aantal paarden, muildieren en ezels in Frankrijk. Het gewondenvervoer verdient bijzondere aandacht. Direct na een gevecht begint het transport door Roode-Kruis-soldaten. Zijn de wegen zoo, dat wagentransport onmogelijk is, dan wordt het paard als gewondendrager gebezigd. Aan beide zijden van het paard hangt een draagbaar voor één gewonde; is het vervoer per as mogelijk, dan gaat dit tot zoover achter de linie, dat de wegen voor auto's begaanbaar zijn, en daar neemt de autodienst het vervoer over. Aan de grens van het veilige gebied eindigt het autovervoer bij de „centres de ravitaillements." Hier is het, dat het vervoer per kar en paard begint. Dag en nacht worden duizenden en duizenden 549

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1917 | | pagina 97