Ronde- en Ueldnandgranaat.
Een ieder weet. dat de handgranaat zich een belangrijke plaats
heeft veroverd in de hedendaagsche munitieuitrusting. Het gebruik
van handgranaten is niet iets, hetwelk dateert uit dezen oorlog;
reeds vroeger heeft men onder verschillende vormen gebruik ge
maakt van projectielen, welke uit de hand werden weggeworpen
of geslingerd.
Ook het Indische Leger beschikt over een handgranaat van rond
model, gemaakt van gietijzer. Deze holle kogels worden gevuld
met 42 gram zeegraskruit. Op het projectiel wordt geplaatst een
buis tot handgranaten, waarbij dan de sluitschroef vervangen wordt
door den sluitdop, indien de granaat voor werkdadig vuur moet
worden gebruikt.
In figuur 1 is een voor het gebruik geheel gereede granaat weer
gegeven; terwijl in figuur 2 een afzonderlijke schets van de buis
tot handgranaten met sluitdop is gegeven.
De werking van de buis blijkt genoegzaam uit de beide figuren.
Begrijpelijk is het, dat na werking der buis het zeegraskruit (de
springlading der granaat, fig. 1) ontstoken wordt en het projectiel tot
springen wordt gebracht.
Voor de werking van de buis zie fig. 2. De buis bezit een dub
bele veiligheidsinrichting. Twee veiligheidspinnen verzekeren den
vasten stand van den schokker. De eene pin, eenvoudig veiligheids-
pin genoemd, wordt bij gebruik het eerst uitgetrokken, waarna de
schokker nog op zijn plaats gehouden wordt door de trekker (haak)
met Mg. draad. Door het uittrekken van deze zekering komt de
schokker vrij en beweegt zich onder den druk der spiraalveer naar
achteren; de punt der naald komt in het slaghoedje (dit hoedje
bestaat uit 3 din. KCLO3, 3 dln. Sb2S3 en ldl. slagkwik), het hoedje
wordt ontstoken, ontsteekt daarna de doorboorde buskruitkorrel
(salpeterkruit revolver-), waardoor een saskolom wordt ontstoken.
De brandtijd van dezen kolom is 3 sec., zijnde ongeveer de vluchttijd
van de granaat bij maximum worpsverheid.
677
