Proeven hiermede gaven de volgende resultaten:
I. Ter bepaling van de worpsverheid.
De granaten werden hiertoe van buisgatschroeven voorzien en
onderhands weggeslingerd. Drie Europeanen behaalden, ieder met
8 worpen, een gemiddelde worpsverheid van 30 M. De grootste
was 37, de kleinste 20 M.
Voor drie Inlanders bedroegen deze cijfers respectievelijk: gemid
deld 25, grootste 30, kleinste 15 M.
Enkele worpen mislukten door het te laat loslaten van den
slinger; terwijl één granaat zelfs achter den werper terecht kwam.
Dit laatste is te wijten aan ongeoefendheid. Er bleek, dat de
werpers zich zéér onzeker voelden bij den slingerworp en de
modelmethode prefereerden. De gemiddelde vergrooting bleek gering,
hetwelk nog in sterker mate aan het licht kwam bij:
II. Beproeving van de ontstekingsinrichting met gevulde buis.
De nieuwe wijze van ontsteking werkte goed en de schok aan
de pols was uiterst gering. De Europeanen behaalden met 4 worpen
een gemiddelden afstand van 25 M. Bij een granaat vloog de haak
van het aftrektouw in het touw van den slinger en slingerde de
ledige granaat met brandende buis zich om het lichaam van den
werper
De Inlanders behaalden gemiddeld 24 M.
Volgens de model wijze (overhands) werden met Ig. granaten en
gevulde buizen worpsverheden van 26,5 (8 worpen in totaal) en 20
M. bereikt.
Hieruit bleek dus ten duidelijkste, dat van een vergrooting der
worpsverheid geen sprake was. Getracht werd door middel van
een toestel een grootere worp te verkrijgen, doch hierdoor ver
kreeg men niet, wat de bedoeling was, een lichte handgranaat voor
aanvallende troepen. Ook was de slinger in de hand van niet
zéér geoefenden een gevaarlijk werptuig. Meermalen ging de
granaat door het te laat loslaten van het touw recht naar boven
en kwam vaak achter den werper terecht.
Bij het vergrooten van de worpsverheid der handgranaten diere
men rekening te houden met het gebruik:
a. in het open veld,
b. in stellingen.
Tot die onder a. rekenen een steel of handslinger, tot die
onder b. een steel of werptuig, dat eenvoudig, toch niet voor het
gebruik in open veld geschikt is.
I. M. T. 45 1917.
679
