Bet verspreiden nan Compagnie.
Veel werd reeds over dit onderwerp geschreven (I. M. T.
'15 April no., '16 September no., '17 Febr. en Juli no's), dcch het
kan m i. geen kwaad, nog eens deze zaak op eene andere wijze
te belichten. Laat ik beginnen met mede te deelen, dat ik het in
hoofdbeginsel eens^en met den heer Brasser (April afl. '15), die
het bestaande Hst. Ill R. I. I. wenscht te vereenvoudigen, doch
daarbij 1° de oplossing in gesloten brigades behoudt en 2° de onder-
verdeeling der brigade overboord gooit, met dit laatste alzoo geheel
in den geest handelt van ons vorige hoofdstuk UI. Te recht
behoudt hij de brigade-verdeeling, van waaruit hij wil laten ver
spreiden. Hoe komt men er toch op, dat zulks gebaseerd zoude
zijn op handelingen tegen den I. V.? Ware zulks het geval, ons
hoofdstuk UI hadde het wel vermeld.
Ook de Duitsche, Fransche en Engelsche reglementen hebben zpo'n
oplossing in halve sectiën, van waaruit verspreid kan worden. Dat de
heer Brasser de wederonderverdeeling in groepen niet wenscht, is
almede zeer juist gezien met het oog op de indeeling onzer compagnie.
Ingevolge 103 van het reeds lang ten grave gedaalde Hfdst.
„Voorschrift op het tirailleeren" werd tot 400 M, dus als in't gelid,
salvovuur door de groepscommandanten gecommandeerd. In 1889
was inmiddels in Duitschland verschenen het (vorige) „Exerzir-Re-
glement", dat wel is waar de oude indeeling in groepen behield
(voor toezicht op de tirailleurs), doch den man in de linie rechtstreeks
bracht onder zijn „Zug"commandant. Naar diens bevelen moest de
man handelen, op diens teekens letten enz. De groeps-cten dienden
slechts voor toezicht en voor 't geval cos. of teekens niet gehoord,
gezien of begrepen waren. Den verspreiden „Zug" in Duitschland
oefende men dan ook vaak zonder groepscommandanten. Het
groepenvuur verviel. Slechts vonden toepassing:
a. salvo's van den „Zug" in zijn geheel (op groote afstanden),
b. langzaam vuur der tirailleurs individueel,
c snelvuur idem.
717
1. M. T. 50 1917.
