werden in de nieuwere wetgevingen bijzondere bepalingen omtrent
het tweegevecht opgenomen en de plaats, die die bepalingen in
die strafwetten innemen, toont ons tevens, op welke wijze het duel
door de verschillende wetgevers wordt beschouwd.
De Oostenrijksche strafwet (1852) spreekt over duel na de misdrijven
van zware mishandeling, de Belgische strafwet (1867) noemt hef
tweegevecht na misdrijven tegen leven en lijf, de Duitsche (1871)
tusschen beleediging en misdrijven tegen het leven, de Italiaansche
(1889) behandeldt de stof echter in een afdeeling van misdrijven
tegen de rechtspleging, dus als een verboden daad van eigen rich
ting, de Zwitsersche wet (1896; nam de bepalingen op ónder mis
drijven tegen het leven. Onze nieuwe Nederlandsche strafwet van
1886 beschouwt evenals de Italiaansche het duel als een vergrijp
tegen de openbare orde, de titel die het tweegevecht behandelt is
opgenomen tusschen die van misdrijven tegen de openbare orde en
die van misdrijven tegen de algemeene veiligheid.
Het nieuwe Wetboek van Strafrecht voor Nederlandsch-Indië,
dat Januari 1918 in werking treedt, stelt evenals het Hollandsche,
waaraan het grootendeels ontleend is, het duel strafbaar -art. 182
186'. Respectievelijk zijn strafbaar hij die uitdaagt, hij die tot uitdaging
aanzet en hij die de uitdaging overbrengt, alles indien daarop een
tweegevecht is gevolgd Voorts hij, die iemand bespot of ver
wijtingen doet, omdat hij niet heeft uitgedaagd of een uitdaging
heeft afgewezen. Zijn deze straffen alzoo gericht tegen den provo
kant" of diens partij, de bescherming van den „provokaat"
houdt op, als deze de uitdaging aanneemt. Immers volgt het
duel, dan worden de deelnemers gelijkelijk gestraft, met ten hoogste
9 maanden hij die geen lichamelijk letsel toebrengt, met ten hoogste
1 jaar en 4 maanden, die lichamelijk letsel, en met ten hoogste
4 jaren, die zwaar lichamelijk letsel toebrengt, terwijl hij die zijn
tegenstander doodt met ten hoogste zeven jaren kan worden gestraft
en zelfs met ten hoogste 12 jaren indien het duel op leven en
dood was aangegaan
De wetgever ziet dus, waai tegen „gewone" doodslag 15 jaren en
tegen moord de doodstraf of levenslange gevangenis is bedreigd,
in het iemand middels een duel van hei leven berooveneen aan
merkelijk lichter soort misdrijf.
In 't algemeen zijn de getuigen van de rencontre en de dokter
niet strafbaar, de getuigen echter wel, indien ze de voorwaarden
niet regelen of toelaten, dat de partijen zich er niet aan houden,
ook, als ze de partijen tot voortzetting van het gevecht aansporen.
Een omschrijving van het begrip tweegevecht geeft de wet niet.
De gebruikelijke definitie is: een gevecht tusschen 2 personen
met gelijkwaardige wapenen volgens een vooraf gemaakte afspraak
onderworpen aan de volgens het gebruik geldende en bijzonder vast
gestelde regelen. Ik zou daar nog aan toe willen voegen „om een
zaak van eer". Een zgn. Amerikaansch duel kan, waar het geen
gevecht is, niet als tweegevecht worden aangemerkt M. i. is het
niet strafbaar, daar bij het Amerikaansch duel de partijen niet elkaar
dooden, maar een van beide zich zelf. Op historische gronden neemt
41
