behandeling, pensioenen etc. etc. tusschen den Europeeschen
soldaat en den Inlandschen. Met Indische bedoel ik hier alle
niet-Europeesche militairen, w. o- dus ook de Minahassische
(Menadoneesche) soldaat of militair. Als Voorzitter van den
Raad van Toezicht en later als President van het Hoofdbestuur
van den grooten Volksbond de „Perserikatan Minahasa", waar
van ook zeer vele Minahassische of Menadoneesche militairen
lid zijn, heb ik, op Java gekomen, onderzoekingen gedaan naar
de waarheid dezer klachten.
Mondeling zoowel als schriftelijk, hebben de belanghebben
den mij de overtuiging doen krijgen, dat die klachten gegrond
zijn en uitingen, van reeds sedert lange jaren bedwongen
ontevredenheid onder alle niet-Europeesche militairen in
het Nederlandsch-Oost-indische leger beneden den rang van
officier.
Mijnheer de Voorzitter! Opdat ook de Regeering weet, wat
in den boezem van den niet-Europeeschen militair van hpt
leger omgaat, wil ik hier eenige passages uit de mij toegezon
den klachten voorlezen Laat ik hier uwe aandacht er op ves
tigen, dat hoewel de brieven, waarvan ik de passages nu ga
voorlezen, door Minahassische of Menadoneesche soldaten en
hunne vrouwen geschreven zijn, de schrijvers steeds hebben-
bedoeld niet alleen de Menadoneesche soldaat in het bijzonder,
maar alle militairen van niet-Europeeschen landaard dus ook
Javanen, Amboineezen, Timoreezen enz. Hier volgen eenjge
passages uit de brieven:
„Ik heb de overtuiging, dat ons Minahasavolk steeds trouw
aan onze Koningin en de Nederlandsche vlag zal blijven. Dui
zenden Minahassers hebben hun vaderland verlaten, w.o. met
vrouwen en kinderen, en welgestelden om militair te worden
en hebben zij dikwijls hun leven opgeofferd, alhoewel deze
Minahassers niet dezelfde voordeelen mogen erlangen, als de
Hollanders en West-Indiërs in hetNederlandsch-Oost-Indische
leger. Hoe kolossaal groot toch is het verschil tusschen de
tractementen en pensioenen van Menadoneesche en andere
iniandsche militairen met die van de Europeesche vergeleken,
terwijl hunne diensten even zwaar zijn. Wat is toch de reden,
dat wij Iniandsche militairen na 25 jarigen dienst zoo weinig
pensioen krijgen, terwijl de Europeesche na 15 jarigen dienst
veel meer krijgen? Nu wij het groote verschil zien en voelen,
verzoeken wij. dat het Gouvernement als een goed vader de
rechtvaardigheid ten onzen opzichte betrachte en ons dezelfde
betaling en behandeling geeft, vooral ten opzichte der getrouw
den onder ons en onze vrouwen.
in ons vaderland de Minahasa toch krijgen degenen, die
641
