trouwen van hunne ouders direct een eigen woning desnoods
een eigen kamer met goede behoorlijke legering.
Komen wij echter in de „tangsi" (kazerne), dan voelen wij
dadelijk hoe onbehoorlijk het daar toegaat. Alle geheimen van
het echtelijk leven worden door anderen gezien en gehoord,
wat dikwijls tot gevolg heeft, dat voorheen aan de Minahassers
onbekende slechte daden, nu door Minahassers worden bedreven
Wij vragen geen meerdere voorrechten boven de Europeanen,
doch wij vragen, dat het Gouvernement den Europeeschen en
Indischen militair op geheel denzelfden voet betaalt en behan
delt; immers moeten wij Indische soldaten dezelfde diensten
verrichten.
Voorts vragen wij, dat we na 25 jarigen dienst, als wanneer
wij geheel op zijn, en vrouw en kinderen hebben, wij betere
pensioenen krijgen, en dat bij ons sterven onze weduwen en
weezen niet aan armoede prijs worden gegeven."
En nu moge eenige passages uit een brief van een soldaten
vrouw volgen:
„Hoe zwaar en moeilijk hebben wij vrouwen van de militai
ren het te verantwoorden in onze qualiteit van echtgenoote en
•moeder. Lange jaren hebben wij zulks getorscht en gezwegen
adoeh, hoe voelen wij vrouwen van de Minahasa-
soldaten het allervernederendste van onzen toestand eerst, als
het. te laat is! Wanneer wij vergelijken, hoe wij het in ons
geboorteland hadden bij ouders, bloedverwanten en stamge-
nooten, en nu in de kazerneWij hebben onze man
nen gevolgd, die in militairen dienst zijn gegaan om als soldaat
zoo noodig hun leven op te offeren voor de Koningin.
Maar hoe voelen wij nu aan den lijve het groote verschil,
dat het Gouvernement maakt tusschen onze mannen (niet
Europeesche militairen) met de militairen van Europeeschen
landaard; terwijl onze mannen de Menadoneesche mili
tairen toch dezelfde diensten praesteeren als de Europeesche
militairen
Het onderscheid in betaling, huisvesting, legering, genees
kundige behandeling en verzorging bij ziekten voelen wij
soldatenvrouwen vooral maar al te zeer aan den lijve Adoeh,
waarom maakt het Gouvernement zoo'n groot onderscheid
tusschen den Europeeschen en niet Europeeschen militair.
En hoe zijn we gedwongen in de kazerne te leven? Een
groep soldaten met hunne vrouwen en kinderen slapen allen
in een vertrek en elk gezin krijgt een slaapt, fel, die met kin
deren krijgen er twee boven elkaar. Daar slapen, zitten, eten
de soldaat, zijne vrouw en kinderen! Is het niet aller onbe-
hoorlijkst, dat kinderen op zoo'n jeugdigen leeftijd met de
642
