De opleiding aan de n. ui. H.
Tempora mutantur, et nos mutamur in illis.
Ja, wel zijn de tijden veranderd en, of we het willen bekennen
of niet, wij met hen.
Demecratiseering is thans het wachtwoord over de heele wereld
en iedereen is, of doet althans, democratisch. En ook het leger,
als onderdeel van de maatschappelijke machine, ondervindt natuur
lijk den invloed van deze machtige strooming. Zoodat het officiers
korps, wil het tenminste zijn taak in de toekomst naar behooren
kunnen vervullen, zich rekenschap dient te geven van de nieuwe
eischen, die aan zijn leden ongetwijfeld gesteld zuilen worden.
Wij herinneren slechts aan de rede van den Minister van Oorlog
in de Tweede Kamer naar aanleiding van het gebeurde in de Hars
kamp. Hierin wees Z.E. er op, dat er in het Hollandsche Leger nog
te veel cfficieren waren, die den tijdgeest niet begrepen en die dus
het leger moesten verlaten. Als een der eerste slachtoffers viel de
hoogste officier van het leger, de Opperbevelhebber, een man met
een schitterend verleden en groote verdiensten.
Wat geldt voor Nederland, zal in zekere mate ook voor Indië gelden,
ofschoon men hier voorloopig althans, nog geheel andere legertoe
standen heeft. In Holland is het geheele volk „in Waffen", doch hier
bestaat het leger nog in overgroote meerderheid uit huurlingen.
Wel merkwaardig is het daarom, dat tijdens de mobilisatie in vele
gevallen is gebleken, dat de Indische officieren beter konden op
schieten met de vogels van zoo diverse pluimage dan verscheidenen
van dezer eigen officieren. Waarschijnlijk moet dat worden toe
geschreven aan het feit, dat zij meer van de wereld hebben gezien,
meer menschenkennis hebben, meer aanpassingsvermogen bezitten
en minder bang zijn hun prestige te zullen verliezen door eens een
praatje te maken op zijn tijd.
Waarschijnlijk zijn wij in veel opzichten dus democratischer dan
onze Hollandsche collega's.
(1) De Redactie teekent aan, dat zij dit artikel in haar bezit had,
vóórdat de N.I.O.V. haar jaarvergadering hield.
513
