Zoo is dan van de door de communisten ontworpen organisatie,
die voor de soldaten zoo aanlokkelijk was, niets overgebleven, en
het meerendeel der soldaten zou, zoo het kon, het roode leger het
liefst den rug toekeeren. Desertie wordt thans evenwel gelijk vroe
ger met den dood gestraft, en op lafheid voor den vijand staat de
zelfde straf, zoodat het proletariaat in den communistischen staat
nu op precies dezelfde wijze wordt gedwongen tegen den vijand
op te rukken als de soldaat in elk ander leger.
Dat deze reorganisatie doeltreffend was, is niet te ontkennen, en
daaraan is dan ook het behaalde succes van het roode leger te
danken. De stemming onder de roode soldaten is daarentegen veel
slechter dan voorheen, daar zij inzien, dat zij door de communis
tische leiders zijn misleid.
Krijgsraadgruicelen.
Dat ook in de Vereenigde Staten van Amerika, een land, dat ons
altijd als bij uitstek democratisch afgeschilderd wordt, al niet goud
is, wat er blinkt, blijkt uit het hieronder volgende uitknipsel uit de
N. Rott. C. Mail-Editie van 11 Juni.
Terwijl Oom Sam thans bij uitstek als kampioen voor gerechtig
heid bekend staat, wekt het temeer in dit land van vooruitgang
verbazing, bekend te worden met het bestaan van een Krijgsraad-
rechtspraak, welke terecht hevige ergernis verwekt. Een paar
Amerikaansche officieren, die uw medewerker daarover ondervroeg,
verklaarden o.mdat het hier bestaande, verouderde, militaire straf
rechtstelsel behoort tot dezelfde oude nalatenschap van John Buil,
welke b.v. ook het ondoelmatige maten- en gewichtenstelsel inhoudt.
Op de nadere vraag, of zij geloofden, dat middelerwijl Engeland's
krijgsraadrechtspraak het zonder hervormingen kon hebben gesteld,
bleef het tweetal een antwoord schuldig. Yankees geven ongaarne
toe, dat hun Angelsaksische verwanten der Oude Wereld hen heb
ben achter gelaten.
Al moge de oorlog veel ellende hebben teweeggebracht, als voor
deden van bijkomenden aard aanvaarde men het leggen van den
vinger op vele wondeplekken, die bij het niet verstoren van den
vrede op den duur tot inwendige verbloedingen aanleiding zouden
zijn blijven geven. Bovenal bestond hiertoe gelegenheid, zoolang
Oom Sam's uitsluitend staande weermacht dienstnemenden om
vatte van het eigenaardige slag, dat uit legers, samengesteld uit
persoonlijk dienstplichtigen, is verdwenen.
Wat voor indruk wekt het, wanneer een krijgsraad in de Ver
eenigde Staten een nauwelijks meerderjarigen zwakzinnige, die nim
mer voor den militairen dienst had mogen zijn goedgekeurd, ver
oordeelt tot 99 jaren (zegge méér dan iemand van dien leeftijd nog
aan levensduur rest!) dwangarbeid wegens overschrijding van ver
lof en herhaalde ontsnapping aan zijn bewakers! Er is bitter mee
gespot. Doch is 't niet ellendig?
784
