Alle typen van sluiting hebben goed voldaan {Frankrijk rolblok. Amerika valblok. Engeland diaaibare schroefsluitingi. Algemeen eischt men de onafhankelijke richtlijn en de verdeeling in 6400° co De eenige factor, die in de toekomst waarschijnlijk ingrijpende wijzigingen in het veldkanon brengen, is de automobiliseering der artillerie, omdat dan de eisch var. een beperkt gewicht kan verval len. Een dracht van 135C0 M zal ook dan voldoende zijn, terwijl het maximum gewicht van het stuk bepaald zal worden door de draagkracht der pontonbruggen, alsmede door den eisch, dat de vuursnelheid niet geringer mag worden (wat mogelijk zou worden, als de munitie te veel in gewicht toenam). Wordt de veldartillerie geautomobiliseerd, dan schijnt het gewenscht den vuurmond te monteeren op de auto en gebruik te maken van een middenpivotaffuit. b. Lichte Veldhouwitser. Alle artillerie-officieren der strijdende legers zijn het er over eens, dat de Hw. een kaliber moet hebben van ii 10,5 cM en een projectiel van 12 a 15 KG. moet verschieten op een afstand van 9000 M. De beweeglijkheid moet gelijk zijn aan die van het veldkanon. De getalsverhouding van de veldkanonnen tot de houwitsers gedurende den oorlog bedroeg bij het Engelsche leger 3 tot 1. Terwijl de veldkanonnen rond 100 millioen schoten deden, vervuurden de veldhouwitsers 25 millioen projectielen. Het Fransche leger had bij het uitbreken van den oorlog geen veld houwitsers en hoewel er ook nu nog officieren zijn, die twijfelen aan de noodzakelijkheid van zulk een vuurmond, is de meerderheid toch voor de invoering ervan. Gedurende den oorlog bleek onuit voerbaar een lichten houwitser te construeeren zonder de vervaar diging van meer urgent geschut te vertragen. Ook Italië beschikte niet over een lichten veldhouwitser. Dit land heeft vóór het einde van 1917 meerdere honderdtallen 10,5 cM. Hw.'s besteld. De Italiaansche Generale Staf in niet overtuigd van dit geschuttype, de meening der artillerieofficieren is verdeeld. Daar ook Duitschland en Oostenrijk een lichten veldhouwitser van 10,5 cM. bezaten, blijkt, dat alle belligerenten, behalve Italië, Frankrijk en Amerika, te velde gingen met dit geschuttype. Officie ren van het Fransche en het Amerikaansche leger hebben getuigd, dat: a. de lichste Hw. bij hun leger in gebruik, n 1. de 15,5 cM., niet voldoende mobiel was om een geschikte aanvulling te zijn voor het veldkanon, 25

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1920 | | pagina 33