We zien n.ldat de divisie Toussaint, ter volvoering van de haar van
huis uit gegeven opdracht, met haar hoofdmacht, onder rechlstreeksch
bevel van den Div. C., een aanval gaat ondernemen in ongeveer N. O. richting,
terwijl een detachement onder kolonel Germain, samengesteld uit de ver
schillende wapens, in opdracht heeft die hoofdmacht op hare rechterflank
te dekken, door zich meester te maken van de meer Z. gelegen hofstede
Villers aux Bois, of indien dit niet mocht gelukken, de W. van die hof
stede gelegen lijn: hp. 279 St. Marcel tot het uiterste vast te houden.
Het meest opmerkelijke van de door de ontwerpers gedachte situatie is
wel, dat de Div, C. evenbedoeld besluit neemt, nadat hij eerst zonder
eenig resultaat 3/4 van zijn infanterie en de geheele divisie-artillerie heeft
verdeeld over twee zoog. groupements momentanés, waarvan vervolgens
er een weer moet worden opgeheven, zonder dat er in den algemeenen toe
stand, noch in de opdrachten aan de reeds in gevecht gewikkelde troepen
feitelijk iets is veranderd. M.a.w. de Div. C. eindigt met dat te doen, wat
hij van den aanvang af had kunnen doen, zonder de geheel nuttelooze
vorming van de gemengde gevechtsgroep Dupré (zie XX111), met aide
verbonden verwikkelingen in de bevelvoering Mij dunkt, dat de ont
werpers geen beter voorbeeld hadden kunnen kiezen, om duidelijk in
het licht te stellen, hoe verkeerd het is, de kunst van gevechtsleiding te
verlagen tot het volgen van een vast recept.
466
