valler tot zwijgen te brengen. Daarvoor is de verdedigende artillerie
te zwak, en mist ze den tijd, „et le répérage par le son ne donne
rien dans le fracas de la bataille". Dan blijft alleen neutralisatie
ovér, met GK. tegen ongedekte batterijen, met gasprojetielen tegen
de overige.
Om zelf aan vernietiging te ontkomen moet de verdedigende
artillerie tot het laatst zwijgen of voor elke batterij meerdere emplace
menten maken, zoodat ze op die manier aan beschieting ontkomt.
Voor haar zijn dus noodig beweeglijkheid, natuurlijke maskes en
verplaatsing.
Revue militaire générale. No. 4, December'19.
Generaal le Gallais besluit zijn artikel „Choses d'artillerie" met
een hoofdstuk over de strooken van het gevechtsveld, die aan een
bepaalde artilleriesoort behooren te worden toegewezen en een
hoofdstuk over de projectielen.
In het eerste zegt hij, dat de beginselen van het Fransche artil
leriereglement van vóór den oorlog deugdelijk zijn gebleken, zoowel
in den bewegings- als in den positiekrijg. Maar dikwijls zelfs tot
het einde toe zijn ze niet toegepast als gevolg van onbekendheid
van degenen, die de artillerie moesten bezigen, met de eigenschappen
en het gebruik van dat wapen.
De artillerie is zulk een belangrijk wapen geworden, dat het niet
geoorloofd is, dat een divisiegeneraal of een legercommandant niet
tot in de kleinste nauwkeurigheden de eigenaardigheden, het vermogen,
het gebruik der artillerie kent en weet, wat men van haar mag
verwachten en wat niet, evenmin als men zou kunnen toestaan,
dat hij niet op de hoogte zou zijn van het marcheeren en het
gevecht der infanterie.
Oude reglementen zeggen, dat de eenige fout, die voor de cavalerie
onvergevelijk is, „inactivité" genoemd moet worden. Van een chef
kan men zeggen, dat onvergefelijk is, wanneer hij verzuimt aan
de artillerie duidelijke en besliste bevelen te geven, wat betreft de
taak, verdeeling en gebruik der beschikbare kanonnen.
De divisiecommandant geeft aan de taak van de artillerie of van de
verschillende groepen artillerie onder zijn bevelen, de verdeeling dier
artillerie, de strooken, waarin zij vuur moet brengen, de opstellings
plaatsen, de munitieaanvulling en de deelen, die in reserve blijven.
De artilleriecommandanten bepalende verdeeling der strooken,
de keuze der stellingen, de voorbereiding der bewegingen vooruit
of achteruit, de verbindingen met de infanterie-eenheden, welke
de artillerie moet ondersteunen, de aanwijzing der doelen, hetzij op
verzoek der infanterie, hetzij op eigen initiatief, de bewaking van
het slagveld en toezicht op de verschillende vuren.
De invoering van meerdere nieuwe artilleriesoorten (n.l. legerkorps
en legerartillerie) heeft de ingewikkeldheid nog wat opgevoerd en
zoo is de werkingszóne (zóne d'action) iets nieuws. In de diepte
wordt het terrein in drie strooken verdeeld, waarvan normaal
de eerste toebehoort aan de Divisie-artillerie,
de tweede aan de legerkorpsartillerie,
de derde aan de legerartillerie.
540
