Dit gevaar werd door Lettow wel degelijk begrepen, vandaar
zijn bezetting van den Longidoberg (de afstand Longido—Moschi
bedroeg ook ongeveer 100 K. M.). Dat dit gevaar niet twijfelachtig
was, bleek eerstens uit den aanval op Longido, gelijktijdig met den
aanval op Tanga, terwijl in Maart 1916 de troepenmacht onder Gene-
raal-Majoor Stewart over Longido naar Moschi marcheerende de
directe oorzaak was, dat de Taveta-stellingen moesten worden
ontruimd door de Duitschers.
De Engelschen hoopten van een gelijktijdigen aanval op Longido
en Tanga, dat een doorstoot van Longido op Moschi de Duitschers
zouden nopen Britsch grondgebied bij Taveta te ontruimen, waar
bij zij erop rekenden, dat troepen uit de Kilimandscharo-streken
naar Tanga zouden aangetrokken worden. Dit laatste geschiedde ook.
Voor dat doel trokken de Engelschen samen 8 Indische compag
nieën, de East African Mounted Rifles, 5 eskadrons dragonders (totaal
350 ruiters), 6 stukken geschut en 8 mitrailleurs Totaal ongeveer
1500 man.
Majoor Kraut had tot zijn beschikking de 10de, 11de en 21ste veld-
compagnie en de 9de Schützen-Kompagnie, benevens 6 mitrailleurs.
Totaal 86 Europeanen en 583 Arkari's.
De opzet der Engelschen was inderdaad kranig, want om Longido
te bereiken, moesten zij eene wanhopige „Durststreck'' overschrijden,
wat niet gering te schatten is en zeer goede voorbereiding vergt.
De tocht werd in alle stilte ondernomen; men wilde Longido bij
verrassing nemen en dit zou wellicht gelukt zijn, indien bij het aan
breken van den dag van den 3den November een telefoonpatrouil
le niet bij toeval op den vijand stuitte. (Het patrouilleeren in de
doornenwildernis is zeer lastig; deze wildernis zal ik beschrijven
door het woord te geven aan een Engelsch officier).
Een hevig gevecht ontspon zich hier, welk gevecht ongeveer 15}^
uren duurde. De Engelsche bevelhebber wilde van zijn overmacht
gebruik maken door voortdurend vinnige aanvallen te richten op
de Duitsche stellingen; doch hij liep herhaaldelijk zijn hoofd te pletter
daarop.
Kraut liet zich niet onder den voet loopen, doch ging, toen
de Engelschen aanvallen begonnen af te nemen in kracht, tot
den tegenaanval over, welke zoo hevig was, dat de Engelschen
terugtrokken. Tot laat in den avond (half acht) heeft het gevecht
met de meeste hardnekkigheid gewoed. Dat dit gevecht niet zoo
algemeen bekend is geworden, moet uitsluitend worden toegeschreven
aan het feit, dat het gelijktijdig plaats vond met den slag van Tanga.
597
