De Duitsche loopgraven waren gehouwen in de rotsen en gele
gen in de met dorenbosch begroeide heuvel. Deze natuurlijke hin
dernissen werden vertienvoudigd door de uitmuntend gekozen ver
dedigingswerken en schijnloopgraven, uitgevoerd door een vijand,
die zijn taak tot in de bijzonderheden kent. Als Salaita midden
in een vlakte had gestaan, zou de verovering reeds moeilijk zijn
geweest, maar nu het omgeven was met het boven beschreven
doornbosch, werd bij den aanval op dien heuvel een wissel ge
trokken op het maximum van soldatiske deugden en eigenschap
pen en op eene uitmuntende discipline: tenzijde aanval
uitgevoerd werd met behulp van schier onbeperkte hoeveelheden
troepen.
Een gebrek van Salaita was echter het absolute gemis aan drink
water; met de verzekering van de aanvulling hiervan stond of
viel Salaita. Toch heeft de Engelschman er niet aan gedacht om
van dit zwakke punt gebruik te maken voor zijn onderneming te
gen Salaita. Het water werd n. 1. met kleine door ezels getrokken
wagentjes van uit Taveta opgevoerd.
Generaal Malleson s macht bestond uit 6 bataljons van de 2de
Zuid-Afrikaansche en de 1ste Oost-Afrikaansche brigade, gesteund
door 18 kanonnen.
Na een lange artillerievoorbereiding, werd de infanterie tot den
aanval aangezet met de Zuid-Afrikaanders aan het hoofd. Na met
veel moeite zich een weg gebaand te hebben door het doornbosch
tot 300 M., bleek het, dat de Duitsche loopgraven niet op den heu
vel zelf stonden, maar meer vooruit op de hellingen van den heu
vel. Daarbij was het bosch geheel doortrokken met gewapend draad
en iedere meer open plek in het bosch werd bestreken door mi
trailleurs verborgen in boomen. Wanhopige gevechten vonden vóór
deze moordholen plaats, voordat men ze kon vaststellen, en wel
dra stonden de drie aanvallende bataljons voor 's vijands hoofd
stelling, bestaande uit een serie loopgraven.
Het eerste bataljon, onder commando van overste Freeth, was
het eerste, dat in aanraking met de Duitsche hoofdstelling kwam.
Denkende, dat hij inderdaad voor de voornaamste positie stond,
viel hij doortastend aan, doch kreeg toen zwaar vuur uit mitrailleurs
in zijn rechter flank. In de veronderstelling zijnde, dat rechts de
hoofdstelling was, veranderde hij van front, doch kreeg toen vuur
in front en in zijn rug. Zijn toestand was zöö hachelijk, dat hij
slechts door terug te gaan vernietiging kon voorkomen. Freeth
brak het gevecht dan ook af. Onmiddellijk gingen de Duitschers
821
