en 41 Askari's; gewond 1 Europeaan en 6 Askari's; gevangen
1 Europeaan, 7 Askari's en 28 non combattanten.
Gevangen was ook Majoor Garrad, die hier een half bataljon
K. A. R's gecommandeerd had.
Duitsche verliezen; gedood 1 Duitscher, 6 Askari S; gewond Euro
peanen en 23 Askari's.
Buit: 2 lichte mitrailleurs, 40000 patronen, handgranaten, medi
camenten en veel vivres.
Lettow zette zijn tocht door naar Regone, doch kon die plaats
niet meer bereiken door de slechte wegen en de zware regens.
Daarbij wist hij niet juist, waar Regone gelegen was.
Den volgenden dag werd naar Regone dooigemarcheerd en
weldra zag men duidelijk, dat de „boma" bezet was. MULLER trad
weer dadelijk doortastend op, doch vond den vijand te sterk.
Regone werd daarom ten zijde gelaten en de marsch naar het noorden
voortgezet. Muller overviel hier een groot Engelsch verplegings-
transport.
In den nacht van den 29sten op den 30sten ging Kapt. Müller
met een patrouille van 80 man en 3 mitrailleurs naar Lioma en
kwam er om 11 uur in den nacht aan. Aan het zware vuur van
geweren en mitrailleurs, dat hij op 75 M. afstand ontving, bemerkte
hij, dat de vijand sterker was dan werd verwacht. Hij bleef den
nacht voor de „boma" tot Lettow den 30sten Augustus aankwam.
Een algemeene aanval op Lioma werd ondernomen en er ontspon
zich een zwaar gevecht, welke echter niet kon leiden tot de ver
overing der „boma", die bezet was door een bataljon K. A. R s.
Van alie zijden rukten nu Engelsche colonnes op Lioma aan, de
situatie was voor Lettow niet schitterend. Hij had belangrijke
verliezen, vooral aan officieren en was genoopt om het gevecht af
te breken en naar het noorden voort te marcheeren, de zware
zieken en de zware gewonden onder een gevangen Engelsch medicus
achterlatend. Een dragertransport was overvallen geworden en uit
elkaar geslagen, waardoor 480CO patronen verloren waren gegaan,
benevens veel verbandartikelen en geweermakersbenoodigheden.
Tot overmaat van ramp ging door onbekendheid met het terrein
en de onmogelijkheid om zich van gidsen te voorzien het verband
tusschen de Duitsche colonnes verloren, terwijl meer dan één vijan delijke
afdeeling uit het oosten opdaagde. Lettow begproefde zijn colonnes
weer te vereenigen, doch ook dat was niet eenvoudig. Het was hem
dan ook een pak van het hart, toen ten slotte zijne afdeelingen
wederom bij elkaar waren gekomen. Het waren een paar bange
1250
