dagen. De colonne zette haar tocht voort en overschreed den 4den
September bij Mtatere de Lurio-rivier. De Schutztruppen hadden
thans drie weken zonder rust gemarcheerd door het bosch en hadden
daarbij een reeks van min of zware gevechten geleverd. Lettow
begaf zich naar de vruchtbare omgeving, van Mpuera.
Den 5den September werd rustdag gehouden en den 6den Sep
tember de marsch voortgezet naar het noorden na uit Mpuera de
vivres weer te hebben aangevuld, mede uit het magazijntje bij Mtatere,
dat veroverd was.
Den 6den September ging het dus voort. Lettow marcheerde in
volle gevechtsorde, omdat hij er verzekerd van was, dat hij op vijand
moest stooten. Dit gebeurde ook bij den berg Halua. Kapt. Müller
kwam in contact met de achterhoede eener vijandelijke colonne en
greep die onmiddellijk aan. Zij werd gevormd door het 2de bataljon
K. A. R 's. Het werd overhoop geworpen, veldhospitaal en een draag-
diercolonne (ezels) gevangen.
Müller werd zoowel rechts als links gesteund tegen de verdere
troepen. De Engelschen ontwikkelden nog twee bataljons K. A. R 's
en ten slotte bleek, dat zij over nog meer troepen beschikten.
Onderwijl had Lettow 's achterhoede (Koehl) doorloopend gevech
ten gehad met den vijand en was ten slotte opgesloten. Eerst wilde
Lettow alles op één kaart zetten en den vijand aangrijpen, maar
den lsten September 1918 beschikte hij slechts over 176 Europeanen
en 1487 Askari 's en het gevecht van den 6den September had hem
wederom eenige officieren gekost, w. o. Kapt. Goering, die zwaar
in de borst gewond was, zoodat Lettow besloot om in den nacht
door te marcheeren naar het noordwesten.
De Duitsche verliezen waren 6 Askari's gedood, 13 Duitschers
en 49 Askari 's gewond, 3 Duitschers en 13 Askari 's vermist en 3
Askari's gevangen genomen.
De marsch ging door het bosch, alwaar bivak betrokken werd.
Behalve, dat de colonne-KOEHL nog eenige ontmoetingen met een
bataljon K. A. R's had bij den berg Milwe, ontmoette Lettow den
vijand niet, alleen had de troep hevig te lijden van een influenza-epi-
demie, bronchitis en zelfs longontsteking. De gezondheidstoe
stand was zeer ongunstig, daarbij was de troep ten zeerste afgemat.
De laatste maand was er dan ook veel van zijne krachten gevergd.
Toch kon Lettow niet al te veel talmen. Hij moest verder, de
menschen moesten mede; daarbij was het land hier bijzonder schraal.
Dus „voorwaarts" was weer het parool. Men kende den weg niet, daar
door werd veel tijd verloren, maar den 17den September werd, dank
1251
