54
Schr. gaat na welke doctrines in den loop der tijden hebben geheerscht.
Na den oorlog van 70 dacht men zich het verloop van den aanval in den
bew. oorlog als volgt: De voorhoede verkende den vijand door het inlei
dend gevecht onder de leiding van den A. deze besliste nadat de gegevens
waren verkregen, waar de hoofdaanval zou worden verricht.
V. w. b. de inf., dacht het reglement van 1904 zich een linie van uit
zich zelf ontstane groepen van tirailleurs, de vuurleiding en discipline
gehandhaafd door den Ct. „Ainsi le veulent les „écoles de tir."
Het was toen de gulden tijd voor de ballistiek bundelvuur, zeer inge
wikkelde gev. oefeningen, ja zelfs indirect vuur van inf. afdn. enz - het
individueele vuur werd verwaarloosd. De groote moeilijkheid op welke
wijze inf., door het vuur van de tegenpartij tot staan gebracht, weer voor
waarts te doen gaan, werd overwonnen door de invoering van het begrip
„vuuroverwicht Het eene deel van de tir. linie moest vuren, terwijl het
andere een sprong maakte.
Gedurende de manoeuvres evenwel bleek al spoedig, dat men van
het inleidend gev. geen gegevens had te verwachten-
dit leidde tot een zeer slappe uitvoering van den aanval, zonder dat suc
ces kon worden verkregen. Langzamerhand kwam men tot de conclusie,
dat er toch wel wat aan deze doctrine haperde; stemmen gingen op ten
gunste van een „attaque de vive force", zelfs „sans souci des pertes.''
T. a. v. het verkrijgen van het vuuroverwicht zag men thans heil in de
samenwerking met de art., alléén zou de inf. dat overwicht nooit kunnen
verkrijgen. Op welke wijze deze samenwerking echter tot stand moest
worden gebracht, werd buiten beschouwing gelaten T. a. v. de inf. wordt
gezegd: „il n'y a pas de tir de groupe dirigé; il n'y a que du tir
individuel en groupe." Eenige vuurleiding kan'men nog'verkrijgen door
„des exercises fréquemment répétés en temps de paix," zoodat deschutter
in oorlogstijd met reflexbewegingen werkte.
Om de oude ingeleefde denkbeelden zoo spoedig mogelijk uit te roeien
werden de nieuwe zeer overdreven (1911), „malheureusement, on n'eut
pas le temps de laisser le „pendule" revenir a la bonne place."
In de reglementen kwamen de nieuwe denkbeelden tot hun recht, „natu-
rellement pondérée et modérée qui convient a un texte officiel."
Quand la division marche a l'ennemi, c'est pour l'attaquer; done pas de
reticence, d'arrière-pensée de décrochage, de reserve pour Iimiter l'insuc-
cès. II faut croire a la victoire, puisqu'on attaque. Le général de div. doit
conserver constamment une influence personelle sur le combat, même
celui de l'avant-garde, ou son action se fait sentir surtout par l'emploi de
l'art. qu'il y a détachée et qui reste, en fait, sous son commandement. En
ce qui concerne l'engagement des gros, et l'effort principale, cette décision
doit presque toujours être prise de bonne heure, être, pour ainsi dire,
préconque, sans attendre des renseignements trop complets Natureliement
on attaque partout a fond, que l'effort soit principal ou non. Les subor-
donnés doivent même ignorer que leur effort, n'est pas le principal, mais
comment concilier cela avec Ie nécessité pour Ie chef, de mettre ses sous-
ordres au courant de ses projets?"
Het verloop van het gev. dacht men zich thans als volgt: De inf. gaat
Groote waarde kregen thans uitdrukkingen als: sleepend-demonstratief
gevecht enz. Aangezien enkelen echter bevreesd waren, dat het be
zigen van dergelijke uitdrukkingen een krachtig optreden van den
betrokken comdt. te veel zou schaden, gingen deze ertoe over het
bereiken van een bepaalde lijn te bevelen. "Nog anderen veroordeelden
zelfs deze beperking en wenschten, dat bij een dergelijk gev., een
aanvallende opdracht werd verstrekt, doch de toebedeelde troepen
sterkte vanzelf een rem zou vormen. (Dit lijkt ons de beste methode
Redactie).
