de Gealliëerden hebben den tijd gehad om voldoende reserves te
verzamelen. Afnemen van de aanvalskracht, verbruik van de aan
gezette Divisies, verkwisting van munitie, verwijdering van de
bases en moeilijkheden met ravitailleering onmogelijkheid om
zich door lichte en zware art. te doen begeleiden eenerzijds, ander
zijds toeneming van den weerstand, aanzetten van reserves, kruis
vuur door hoekvorm van den zak.
Het offensief van Vlaanderen (9 April), waar
schijnlijk bedoeld als secundaire actie, stopt dadelijk, wanneer
voldoende gealliëerde reserves zijn opgerukt.
En het offensief van 9 Juni werd door de nieuwe Fr. parade
doorkruist.
Uit de resultaten van die offensieven blijkt niet, dat Ludendorff's
strategie steeds grootere resultaten bracht. Integendeel. Drie
maal probeert de veldheer het gealliëerde front te
breken zonder een beslissende strategische
overwinning te bereiken.
De doorbraa k-m e t h o d e van Ludendorff was
dus niet d e j u i s t e. Door zijn divisies in die „zakken" te
werpen, putte hij z'n troepen uit voor resultaten, die iederen dag
geringer werden.
Al rechtvaardigden de resultaten van de eerste dagen de
verliezen, dit was niet meer het geval voor de volgende. Toch
beging L. iedere rnaal de fout om de operatie niet op tijd te stoppen.
De consequenties hiervan waren hoogst onaangenaam.
Door het volledig verbruiken van zijn schok-Divisies had hij
zeer geruimen tijd noodig om hen te herstellen en te reorganiseeren.
Vandaar de geruime tijd, welke tusschen twee offensieven verliep
(zie boven).
Vooral de laatste „entre-acte" van 9 Juni15 Juli was voor
de D. beslissend.
Het Fr. leger was geslagen, had zijn reserves uitgeput bij een
hernieuwden aanval op de Eng. kon dit leger bezwaarlijk opnieuw
hulp verleenen.
Hier was voor de D. Generale Staf de groote kans, die had
moeten benut worden. Weliswaar was ook het D. leger zeer
vermoeid, maar het was de vermoeidheid van een overwin
nend leger: „les victoires se remportent toujours avec des
résidus,. avec des restes."
De D. hadden een uitmuntende methode voor een tactischen
aanval gevonden, maar zij pasten haar steeds op dezelfde wijze,
zonder eenige verandering toe zij werden de slaven van het
systeem.
En terwijl deze methode veel voorbereidingstijd eischte, aarzelde
L. niet om steeds opnieuw dien tijd te nemen en daardoor
den duur der tusschenruimten te verlengen.
Maar de oorlogsvraagstukken laten zich niet oplossen met een
25
