Amerika den status quo zullen handhaven. Uitgezonderd zijn de
bezittingen van de Vereenigde Staten langs de kust van Alaska
tot de Panama-kanaalzone, behalve de Aleutische eilanden, Hawaii,
de eilanden langs de kust van Canada, Australië en onderhoorighe-
den en Nieuw-Zeeland. Alzoo zullen in de gebiedsdeelen, waarvoor
de overeenkomst geldt, geen nieuwe versterkingen gebouwd en de
bestaande niet uitgebreid mogen worden; deze beperkingen heb
ben evenwel geen betrekking op het herstellen en vervangen van
beschadigde en in het ongereede geraakte wapenen en andere
verdedigingsmiddelen. Nadrukkelijk werd vastgesteld, dat noch
de Fransche, noch de Nederlandsche bezittingen in den Stillen
Oceaan onder deze overeenkomst vallen. Betreffende de z. g.
gemandateerde eilanden bevat reeds Art. 22 van het grondverdrag
van den Volkenbond een verbod tot het aanleggen van versterkin
gen, militaire en vlootbases.
De verschillende regelingen en overeenkomsten, w. o. ook over
beperking van het kaliber van het geschut aan boord van groote
schepen tot een maximum van 40 cM., de vernieuwing van het
scheepsgeschut, het bouwen van oorlogsschepen door particuliere
werven voor een buitenlandsche mogendheid e. d., worden opge
nomen in een verdrag, waartoe ook staten, welke niet aan de
conferentie hebben deelgenomen, kunnen toetreden. Behalve dit
verdrag zijn regels vastgesteld betreffende het gebruik van gewa
pende koopvaarders, van giftige en verstikkende gassen, dat
wederom door een verbod getroffen is geworden, het gebruik van
bommen e. d. prejectielen uit vliegtuigen, enz.
De laatste volledige vergadering der conferentie had plaats op
7 Februari. Nadat de gedelegeerden de voorgestelde verdragen
onderteekend hadden, sprak President Harding de sluitrede uit,
welke zich niet boven het peil eener gelegenheidsredevoering
verhief. Met gebed werd de conferentie gesloten. Nagenoeg
onmiddellijk na het einde der conferentie gaf de president last tot
staking van het werk aan de in aanbouw zijnde groote schepen en
reeds den llden d. a. v. diende hijzelf de verdragen bij den Senaat
in, die volgens de grondwet der Vereenigde Staten de ratificatie
moet verleenen, waartoe de toestemming van 2|3 zijner leden
vereischt wordt.
Het hier gegeven overzicht van het werk der Washingtonsche
„ontwapeningsconferentie" maakt uit den aard der zaak geen
aanspraak op volledigheid noch op volstrekte juistheid, maar het
is toch voldoende om te doen uitkomen, dat zij meer heeft opgele
verd dan de eerste vredesconferentie, welke met hetzelfde doei
bijeengeroepen was. Evenals deze heeft zij eenige regelen voor
het z. g. oorlogsrecht samengesteld, maar bovendien heeft zij den
aanbouw van groote schepen en het aanleggen van versterkingen
in den Stillen Oceaan aan zekere grenzen gebonden; het laatste is
