vuren in beweging en in het handgemeen, terwijl ook de handgranaat haar
intrede deed; helaas had zij vaak te weinig uitwerking. Het aanta mitr. was
langzamerhand gestegen en dit wapen kreeg nu groote uitwerking; „La
soudainite et l'importance des pertes jointes a la surprise d une pareille
révélation causèrent ainsi une impression extrêmement vive et protonde,
la hantise de la mitrailleuse", (wordt vervolgd).
Monatshefte fur Politik und Wehrmacht Oct. bevat „Ruckzugoffensive
van de hand van Gen. Balck, waarin Schr. eenige voorbeelden van der
gelijke handelingen aangeeft, terwijl „Kavallerie" de taak van dit wapen
behandeUm^ SchwMilZeitungNov. „Zur Geschirrfrage" behandelt
de nadeelen welke aan het huidige tuig van den trein in Zw. zijn verbonden;
Schr. verwerpt het borsttuig (Brustblatt-Sielengeschirr), omdat dit niet
inheemsch is, de bewegingen van het paard hindert, vooral op hellende
wegen en bovendien, omdat het juist als het paard door de min of meer
gebrekkige oorlogsvoeding of (en) door de groote Anstrengungen in
gewicht afneemt, het in de beweging en ademhaling hindert.
I. U.S. I.Aug. „The relation of the press with the army in the field be
handelt'de taak van de pers gedurende den oorlog. Schr. zegt: „When ever
possible it is wise for the army to be frank with journalists, and to trust
to their honour to refrain from publishing what they are asked to keep se
cret Absolute silence should be preserved, however, regarding .orthcoming
mil. operations." Aan Eng. zijde werd dan ook de Pers gevraagd geheim
houding te betrachten t. a. v. met name genoemde onderwerpen. De bladen be
hoefden de copie niet naar de censuur te zenden; „at their own peril they
could publish what they thought fit, but their sources of information were
severely curtailed and scrutinized by the action of the cable and tele
graph censors, by whom all foreign messages were examined, and also
certain inland telegrams'). Oorlogscorrespondenten werden liefst ge-
weerd toch werden er eenige in Fr. toegelaten; zij hadden zich te onderwer-
pen aan verschillende beperkende bepalingen. De Pers „were always
fighting for more freedom", het Hoofdkwartier echter was „always insisting
on the°necessity for secrecy". Ook t. a. v. de photographie werden strenge
maatregelen genomen. Volgens Schr. had men echter beter gedaan hen
inlichtingen te geven om te voorkomen, dat er fotos zouden worden
genomen, welke de geheimhouding van enkele zaken zoude kunnen schaden,
terwijl de censuur t. a. hiervan en die van de berichten in eén hand moest
ziin vereenigd Verder betoogt hij de wenschelijkheid aan het Hoofdkwartier
een agent van Reuter te verbinden om de leugens, welke van s vijands
zijde werden verspreid zoo spoedig mogelijk tegen te spreken. Hoewel een
beroep op medewerking van correspondenten enz. om geheimhouding te
betrachten, gevolgd door het geven van de noodige inlichtingen zeer zeker
goede resultaten zal kunnen opleveren, lijkt het ons toch wel gevaarlijk
om de censuur minder streng te doen handhaven. Men zal wijs handelen
het eene te doen en het andere niet na te laten.
Uit „The danger of catch-words and phrases" zij vermeld hoe volgens
Schr. het stelling nemen in meerdere linies een schablone werdde voorste
lijn (voorpostenstelling) werd zóó zwak bezet dat it would not hope to
resist any serious attack, the enemy would probably take it in the first
rush", zoodat de bezetting slechts de keuze had tusschen de dood
gevangenschap of een verwonding, Het spreekt vanzelf, dat het moreel
hierdoor zeer werd geschaad. „It is not right tot place him (the soldier) in
a position in which he can neither win a victory nor escape with honour
Een ander nadeel is, dat de troepen in de hoofdlijn niet altijd konden
onderscheiden of de op destelling oprukkende troepen, vijand, dan wel
eigen troepen uit de 1ste lijn, waren. Omtrent de tegensiooten zegt Schr.,
dat er te weinig werd rekening gehouden met den aard van het terrein.
Een zeer belangrijk artikel. Red.
67
