Alleen die gedeelten van het moderne gevecht zal ik heden
morgen schetsen, welke den geest van dat gevecht voor U zullen
bloot leggen, doch alvorens daartoe over te gaan zal ik teneinde
U te doordringen van de geweldige werking van de moderne
mitrailleurs U een enkel voorbeeld daarvan voorlezen uit het
uitnemende artikel van den kapitein Peters voorkomende in het
W. J. B. 1916 blz. 22 en 23 (niet overgenomen).
II. Karakter van het Infanteriegevecht. Het karakter van
het Inf.-gevecht, zoo van nu als van vroeger, wordt geheel alleen
beheerscht door de vraag hoe brengt men de Inf., met zoo min
mogelijk verliezen, zoo snel mogelijk aan den vijand
Die vraag M. H. is oud, zoo oud haast als ons mooie wapen
is en reeds in de grijze oudheid doemt dan ook die vraag op.
Frederik de Qroote schreef al ,,Die Kunst des Führers besteht
darin die Truppe möglichst gedeckt an den Feind heran zu bringen."
En tot mijn groote verbazing vond ik dan „Die Artillerie ent-
scheidet heut zu Tage alles". Werkelijk; is alles niet al eens
„schon dagewesen
De aloude en toch steeds nieuwe vraag,,hoe brengt men de
Inf. met zoo min mogelijk verliezen aan den vijand", is in den
loop der tijden al dikwijls beantwoord. Toch bleek weder in
iederen oorlog, dat wanneer men na den vorigen oorlog
dacht het juiste antwoord te hebben gevonden de steeds
voortschrijdende techniek der wapenen oorzaak was, dat men
voor de zooveelste maal teleurgesteld de vredesopleifling moest
verwerpen. Sadowa, Mars la Tour, St. Privat, Bloemfontein en
Potchefstroom, ai die voor U allen zoo sprekende namen waren
evenzooveel bloedige teleurstellingen in de in vredestijd opge
wekte verwachtingen.
Ook weder in den aanvang van den grooten oorlog bleek, dat
tactiek en techniek geen gelijken tred hadden gehouden en met
het bekende gevolg: de soldaat betaalde de fouten der leiders
met zijn bloed.
Zullen wij een volgenden oorlog gelukkiger zijn? Wij zullen
ons best doen, maar hij die hoopt te slagen, leze de krijgsge
schiedenis en prepareere zich op een ernstige teleurstelling!
De vraag: hoe brengt men de-lnf. met zoo min mogelijk ver
liezen het snelst aan den vijand, werd tegen het eindè van den
oorlog door de modern uitgeruste legers in groote trekken als
volgt beantwoord:
Het kenmerkende verschil tusschen het Inf.-gevecht van nu
en van vroeger is, dat, door het op den voorgrond treden van
de hulpwapens, het gevecht langzamer verloopt. Die hulpwapens
moeten de Inf. den weg effenen tot de zegepraal, maar zij be
hoeven daartoe tijd en de Inf. moet dit leeren begrijpen. Zij moet
weten, dat het haar eigen nadeel is, als zij van de hulpwapens
wegloopt, zonder den steun daarvan af te wachten. (Die Lehren und
Erfahrungen des Weltkrieges, Politik und Wehrmacht Nov. 1921).
2
