Het met de demonstratie beoogde doel werd geheel bereikt; de op het landingspunt aanwezige troepenafdeeling werd onder den voet geloopen, doch aan een systematische doorzoeking van het terrein schijnt niet gedacht te zijn, anders zou de vijandelijke comp. in het Chr. kerkhof zeker ontdekt en verdreven zijn. Deze nalatigheid berokkende den It. thans onnoodige verliezen, doch bracht geen verdere onheilen met zich mede. De torpedobooten konden, dank zij de geringe diepgang, de kust dichter naderen, door de sloepen te sleepen de ontscheping bespoedigen en door vuur het 1ste echelon krachtig steunen. In de opstelling en het gebruik van de vloot treffen we hier wel eenige overeenkomst aan met hetgeen bij de landing tegen Badjowe geschiedde. Nadat 2 n. het grootste deel der troepen was ontscheept, kon aan een oprukken naar Benghasi worden gedacht. De T. hoofdmacht, zich misleid ziende, trachtte haar fout te herstellen en wist, niettegenstaande de groote verliezen door het vuur der oorlogsschepen tijdens den marsch Oost van de Groote Salinen veroorzaakt, Sidi Daud en Berca te bezetten. Ondanks den hevigen weerstand door de T. geboden, gelukte het den It. beide objecten te nemen en ook Sidi Hassan te bezetten. Hoewel tot nu toe de It. succes konden boeken, was de toe stand niet onverdeeld gunstig; door het late einde van het gevecht en het moeilijk begaanbare terrein (mul zand en kreu pelhout) waren de troepen vermoeid en had men geen gelegen heid meer, zich in te graven. Aangezien een nachtelijke aanval van den fanatieken tegen stander niet onwaarschijnlijk was en de T. in de richting van de stad en Oost van Gr. Saline waren teruggetrokken, zoodat een aanval ook vanuit de stad was te verwachten, vond men het toch gewenscht dit gevaar te voorkomen door het Zuidelijke deel van de stad te bombardeeren. Al moet een aanval van uit Benghasi niet aannemelijk worden geacht, gelet op het smalle aanvalsterrein en de voor de T. minder gunstige richting, zoo valt het toch te prijzen, dat men er niet tegen op zag ter wille van de troepen en den goeden uitslag van de onderneming tot dezen maatregel over te gaan. Den volgenden dag kon de stad worden bezet. We zien hier dus weer een voorbeeld dat men, om tot de bezetting van een haven te geraken, meestal gedwongen is op eenigen afstand ervan, onder minder gunstige nautische, doch tactisch gunstiger omstandigheden de troepen te ontschepen. De eerste landingsplaats wordt dan daarna prijs gegeven, de voorraden weder ingescheept of vernield, zooals hier het geval was, en de troepen in het hoofdobject samengetrokken. De vloot bleef steun verleenen door middel van belichting van het terrein en v. z. n. door het afgeven van vuur. 38

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1922 | | pagina 38