den geboden, de Engelsche Infanterie zonder steun der (afgezakte) mitrailleurs zou hebben moeten strijden. De bevelen voor den strijd ip de 2de phase werden tijdig gege ven. Deze konden kort zijn, want het gevecht behield het zelfde karakter als dat van den vorigen dag en eischte geen andere groe peering (behoudens het aantrekken van de Punjabis bij de 17de Brigaae, hetwelk bereids geschied was). Bahran zou in front worden aangevallen, terwijl de linkervleugel van de 17de Brigade (103 en 119 reg. Inf.) Westelijk zou omtrek ken met Maziblah als object. De 16de Brigade op de transportvloot zou te Bahran landen en de river-section-artilerie, zoowel als het scheepsgeschut, zouden den aanval steunen. 1 Juni brak aan en het vuur der Engelsche artillerie concen treerde zich op den Zuidpunt van Bahran. De nadering der 17de Brigade ondervond eenig oponthoud, daar de troepen in de verspreide bivaks eerst in de lijn van Gun Hill moesten verzamelen. Tegelijk met de 17de Brigade avanceerde de vlopt, voorafge gaan door de mijnvegers. Echter viel geen enkel schot bij den vijand, wat verwondering doch ook argwaan wekte. Op dit oogenblik kwam een der drie vliegtuigen, die bij het aanbreken van den dag uit Basra en Kurna waren vertrokken om de vijandelijke posities te verkennen terug en meldde, dat de Turken Bahran-eiland verlaten hadden en in vollen aftocht waren. De 17de Brigade had Bahran spoedig bereikt en een halve compagnie stootte door tot het Noordelijk gedeelte en kon nog juist het laatste transport der zich te Maziblah inschepende Turken onder vuur nemen. Het ging er nu om, zoo spoedig mogelijk de vervolging in te zetten met de marine flotille en om Arnarah te bereiken. Townshend gaf zijn chef van den staf bevel alle troepen en transporten te verzamelen bij Bahran, terwijl hij zelf in een stoom- barkas met den commandant der flotille een onderzoek ging instel len naar de bevaarbaarheid van den Tigris bij Rotah Creek, immers zouden daar twee gezonken lichters den doorgang versperren. Maar de verkenning toonde aan, dat de lichters slechts de helft van het vaarwater hadden versperd en er genoeg ruimte overbleef voor passage. De equipage van de barkas kon nog eenige mijn-kabels bij de versperring doorsnijden, waarop het scheepje terugkeerde naar de Dit was de 1ste maal, dat vliegtuigen in Mesopotamië gebezigd werden. 35

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1922 | | pagina 35