Koeroepatkin zich tot het 1ste, dan wel tot het 2de leger, zou
hebben gewend.
Had Koeroepatkin inderdaad besloten om zoodra mogelijk na
5 Mei met de hoofdmacht het 2de Jap. leger bij Pitséwo aan te
vallen, dan had zich weer een geval voorgedaan, dat hij tot dekking
van zijn linkerflank, zelfstandige detachementen had moeten afzen
den naar de passen, welke het 1ste Jap. leger bij zijn opmarsch in
de richting Liaojang beslist noodig zou hebben, terwijl hij verder,
Zuidelijk van Kaiping komende, aldaar ook een detachement zou
hebben moeten achterlaten.
Dit aanvankelijk inderdaad overwogen offensief liep echter uit
op het zenden van het detachement btackelbergwelke detachee
ring zeer was af te keuren in de richting van Port-Arthur. De
schuld van deze onlogische oorlogshandeling berustte bij Alexiev,
die, om politieke redenen, dezen maatregel door Koeroepatkin
ontraden wist door te drijven.
Fuiiji, chef van den staf bij het eerste Jap. leger, liet zich over
die oorlogshandeling als volgt uit: „1 think this foolhardy advance
must be attributed to civilian interference, as 1 cannot believe
Kouropatkin capable of so gross a blunder."
In den aanvang van dem grooten oorlog had in Duitsch Oost
Afrika de generaal von Lettow Vorbeck het grootste deel van zijn
beschikbare troepen verzameld aan de grens tusschen Duitsch-
en Engelsch-gebied om van daar uit te werken tegen den hoofd-
ader van het Engelsch gebied, t. w. de ongeveer evenwijdig aan de
grens loopende spoorbaan.
Het gros was verzameld in het Kilimandscharo-gebied. Muansa
aan 't Victoria-meer was bezet.
Toen nu begin November 1914 duidelijk werd, dat de Engelschen
van zins waren te Tanga te landen, besloot von Lettow Vorbeck
die landing met alle beschikbare krachten te beletten, doch hij liet
bij de Kilimandscharo, hoewel hij wist in Tanga tegenover een
groote overmacht te komen, een detachement achter tot dekking
van zijn rug (van aantrekking van de troepen van Muansa kon
zelfs geen sprake zijn met het oog op den afstand en het te door-
loopen terrein).
Dat was goed gezien, want gelijktijdig met de landingspoging
van de Engelschen bij Tanga, waar de Duitschers zoo'n schitteren
de overwinning bevochten, rukte N. W. van de Kilimandscharo
een 1000 man sterke Engelsche macht in de richting Moschi,
doch deze macht kon door het in dat gebied achtergelaten detache
ment worden teruggeslagen.
De hiervoor besproken voorbeelden betreffen uitsluitend deta
cheeringen op strategischen grondslag en leeren ons, dat dergelijke
detacheeringen alleen verantwoord, doch dan ook veelal gebiedend
noodzakelijk zijn, wanneer zij dienen tot het verzekeren van eene
4
