uitstuurt om het ter wille van de oefening zelfstandig te
krijgen b. v. met opdracht een gebeurlijken vijandelijken op-
marsch te vertragen, dan wel het deboucheeren van den vijand uit
een of andere pas te beletten. Komt de vijand werkelijk aanzetten
met een zoo groote macht, dat deze een gevaar zou kunnen op
leveren voor de aan de Brigade opgedragen dekkingstaak, dan
wordt natuurlijk het Detachement geslagen en moet ook in dit
geval de Br.-Comdt bij een daarop volgenden beslissenden strijd
een deel van de hem toegedachte macht missen.
Meestal ziet men echter ook al weer terwille van de oefening
dat de vijand niet dadelijk met zijn geheele macht komt opzetten,
maar óók een deel vooruit zendt (voor terreinverkenning, voor het
open houden van een pas, enz.) zoodat dan per slot van rekening
dikwijls in strijd met hetgeen zich in de werkelijkheid zou
hebben voorgedaan de twee beschikbare Detachementen, tegen
over elkaar komen.
Daarbij komt, dat meermalen de Det.-comdtn een opdracht
krijgen, die ruimte laat voor verschillende oplossingen, met de
bedoeling hen te oefenen in (c. q. te beoordeelen op) het zelfstan
dig nemen van besluiten. Zal b. v. de Comdt zijn taak op een
gegeven oogenblik „offensief", of „defensief" opvatten, zal hij weg
„A." of weg „B." nemen?
De vraag rijst, of het wel altijd billijk is te eischen, dat bij de
oplossing van dergelijke, dikwijls op een oneigenlijken oorlogs
toestand berustende vraagpunten somwijlen puzzles de aan
voerder dezelfde oplossing geeft als verwacht wordt en of het
dikwijls niet veel logischer zou zijn geweest, dat degene, die de
opdracht verstrekt, van huis uit aangeeft in welke richting de op
lossing moet worden gezocht.
Als bij een bespreking wordt gezegd, dat de Det.-Comdt weg
„A." heeft gevolgd, terwijl het toch, in verband met den gegeven
oorlogstoestand, veel logischer was geweest weg „B." te volgen,
dan vraag ik mij af of het dan ook niet logischer was geweest, dat
degene, die de opdracht verstrekte, het volgen van weg „B." maar
dadelijk had opgedragen.
Het zij mij thans vergund, n. a. van hetgeen hiervoor ten aanzien
van het uitzenden van detachementen op niet-strategischen grond
slag werd opgemerkt, enkele voorbeelden uit de krijgsgeschiedenis
te bespreken.
Voorbeelden uit den oorlog van 1870— 1871. (Zie schetsen 3
en 4).
De voorbeelden betreffen het uitzenden van een detachement,
ter sterkte van 2 Bataljons, 1 escadron en 1 sectie Art., het geheel
onder co. van den luitn-kolonel von Boltenstern op 2612 1870
en van den generaal de Jouffroy d'Abbans op 23 12 '70 van
Le Mans naar Chateau Renault.
7
