Naar aanleiding van bovenstaande woorden zij het mij veroor
loofd het volgende in het midden te brengen: Zooals de jongste
generatie van officieren zeker niet zal weten, werd in 1917 een
nieuw Reglement op den Geneeskundigen dienst te velde ingevoerd,
welk reglement geheel afwijkt van dat in andere landen, met name
die welke den oorlog voerden.
Tegen dat nieuwe reglement ben ik met kracht ten strijde
getrokken in het I. M. T., in de I. K. V. en in het Orgaan van de
N. I. O. V. o. a. op grond, dat een goede leiding van den M. G. D.
in oorlogstijd moet berusten op studie, welke studie door het
invoeren van het nieuwe, geheel afwijkende, reglement vrijwel
onmogelijk waj geworden.
Ik waarschuwde tevens tegen eene, blijkbaar in de bedoeling
liggende en geheel in overeenstemming met het nieuwe reglement
zijnde, „schablonenartige" voering van de geneeskundige taktiek
te velde.
Men zal dus begrijpen met hoeveel genoegen en voldoening ik
de bovenstaande woorden van den heer Sieburgh las.
Maar terwijl die woorden mij aan de eene zijde veel genoegen
deden, stelden zij van eene andere zijde toch ook weder te leur.
De teleurstelling bestaat daarin, dat zij werden geschreven door
een officier van den Staf en niet door een officier van den Genees
kundigen Dienst.
De heer Sieburgh houde mij deze woorden ten goede, het is
niet tot hem, dat ik een woord van verwijt wil richten, integendeel
ik apprecieer zijn streven ten volle, waar de militaire artsen in deze
in gebreke bleven. Mijn verwijt treft geheel den M. G. D., omdat
ik uit het feit, dat een officier van den Staf en niet een officier van
Gezondheid het bovenstaande heeft geschreven, afleid, dat nog
altijd bij den M. G. D. eene wetenschappelijke studie van
dien dienst in oorlogstijd niet wordt beoefend.
Daarvoor is eene verzachtende omstandigheid n. 1. het tegen
woordige reglement, dat zooals ik reeds heb gezegd -eene
wetenschappelijke vorming van de daarvoor in aanmerking komen
de militaire artsen tegengaat en weinig plaats laat voor handelingen
buiten dat reglement.
Ik wil er hier even op wijzen, dat Adam in zijn boekje: „Médecins
et militaires" welk boekje zeker wel in de bibliotheek van het
D. v. O. zal zijn opgenomen, uitdrukkelijk heeft gewaarschuwd
tegen eene geneeskundige leiding in den strijd, slechts gegrond
op een reglement. Het meest liep echter de gewonden-afvoer van
het slagveld bij het Fransche leger in de war, toen aan de genees
kundige leiders een kapitein van de Staf als adviseur werd toege
voegd, aan wiens adviezen zij zich gewoonlijk hadden te houden.
De ondervinding heeft geleerd, dat die gewonden-afvoer het
beste geschiedt onder leiding van hen, die hebben geleerd zoowel
militair, als geneeskundig, te denken. In verband hiermede vestig
22
