stuk was rond 500 K. G. Waarschijnlijk dus waren dit de kanonnen
van het in 1912 '13 in Indië mede beproefde lichte type. Het
Ehrhardtsche kanon bezat een veranderlijken terugloop van 90 tot
45 cM.
Eenige bergbatterijen werden later bij wijze van proef uitgerust
met bergkanonnen, die het projectiel van de veldart. konden
verschieten, waardoor de munitie-aanvulling eenvoudiger werd.
Hierdoor moest het gewicht van het stuk iets worden verhoogd nl.
tot 550 K. G., kaliber 7,7 cM., projectielgewicht 6,85 K. G.,
aanvangssnelheid 310 M. en maximum elevatie van 35 graden.
Ook Skoda-kanonnen werden in het latere deel van den oorlog
ingevoerd.
In het zware bergterrein werd het ten slotte ook noodig berg-
houwitsers in te voeren, waarbij dan vuurmonden werden gebruikt
die het projectiel van de veldhouwitsers konden vervuren, dus van
10,5 cM. en projectielgewicht 15,8 K. G. Echter werden hierbij
slechts 5 verschillende ladingen ingevoerd. De grootste Vo bedroeg
256 M., terwijl het vurende stuk 800 K. G. woog. De zijdelingsche
richting werd gegeven door verschuiven langs de as. Het geschut
was deelbaar op de wijze als de indertijd in Ned.-Indië beproefde
bergkanonnen van het zware type. De max. en min. elevatie
bedroegen resp. -7 en 45 graden.
In Oostenrijk-Hongarije werd het bestaande bergeeschut
gedurende den oorlog vervangen door het 600 K. G. zware 7,5 cM.
bergkanon M. 15. Projectielgewicht 6,5 K. G., 3 ladingen en één
verzwaarde lading. Bij deze laatste lading bedroeg de Vo 350 M.
en de dracht 7000 M. Het stuk werd in 6 lasten verdeeld. Het
hoogterichtveld liep van -7 tot 50 graden, zijdelingsche richting
door verplaatsing van de affuit langs' de as.
Ook de berghouwitsers werden vervangen door andere (M. 16),
die hetzelfde vermogen hadden, maar uit 3 voertuigen bestonden.
In Turkije werden gedurende den oorlog nog 7,5 en 7,7 cM.
bergkanonnen van Ehrhardt ingevoerd, die overeenkwamen met de
daar reeds bestaande Kruppsche kanonnen.
Japan construëerde gedurende den oorlog nog bergkanonnen
van 7,5 cM. L.114,5 met een projectiel van 5,5 K. G. en een Vo van
440 M. Het stuk werd in 6 lasten verdeeld.
In de Vereenigde Staten werden in 1915 bergkanonnen ingevoerd
van hetzelfde type als in het Engelsche leger in gebruik. 'Kaliber
7,5 cM. L. 11 Gewicht van het vurende stuk 394 K. G. Hoogtericht
veld van -10 tot 25 graden; gewicht van de granaat 8,2 K. G.,
van den granaatkartets 5.7 K. G. met 330 kogels2).
Na den oorlog werden in het Duitsche leger ingevoerd (nadat
ervaringen met de verschillende typen gedurende den oorlog op
2). Schweiz. Zeitschrift 1916.
6
