Er zijn er die meenen, uit de ervaring in den laatsten oorlog
opgedaan, dat een stelling a 1 t ij d uit meerdere weerstandslijnen
moet bestaan; naar onze meening zal in de Indische terreinen,
zelden van het inrichten van een tweede weerstandslijn sprake zijn.
127. Dit bevat eenige principiëele waarheden, zonder meer.
130. Bedoeld wordt te zeggen: „Is tijdwinstvan belang,
„(of staat zij op den voorgrond), dan moet de artil
lerie zoodanig worden opgesteld, dat zij reeds op grooten afstand
„vuur kan geven, overigens moet zij altijd vuur kunnen brengen
„tot op zoo kort mogelijken afstand vóór de eigen stelling".
131. Begrijpen we de bedoeling van dit artikel goed, dan heeft
men willen zeggen, dat onder bepaalde omstandigheden het op
treden als „hinderlaag in het groot" veel kans van slagen heeft.
132. Moet men nu zijn artillerie verdeelen, ja of neen?
Wat moet men verstaan onder: „Hoe meer het belang
van de nab ij verdediging op den voorgrond
treedt? Vermoedelijk bij het beslissend gevecht?
De oplossing wordt in art. 134 gegeven, waar duidelijk staat,
dat de artillerie wèl moet worden verdeeld, maar dan is het beter
art. 132 te doen vervallen.
133. De bedoeling is wellicht, dat de vijandelijke art. beschoten
moet worden en niet genegeerd kan worden.
135. Dit artikel handelt over de Alg. Reserve, hetgeen men
echter niet dadelijk ontdekken kan door de onduidelijke redactie.
137. Wat beduidt: „dat bij den hoofdaanval het vuurgevecht van
de Infanterie haar hoogtepunt heeft bereikt" en op welke
wijze kan men het bereiken van dit hoogtepunt beoordeeien?
De laatste zin van de 2e alinea ware beter te schrappen!
138. 2 e lid. Bedoeld wordt te zeggen: „dat een tegen stoot
(niet tegenaanval) ten doel kan hebben, den de stelling binnen
gedrongen vijand, daar weder uit te werpen. De tegenaanval
beoogt een beslissing, geen hernemen van de stelling.
140 146. Met de goede en besliste redactie, van deze artikelen
kan slechts worden ingestemd.
Hoofdstuk IV. Hierin is vergeten op te nemen, dat bij
ontmoetingsgevechten vooral de zware mitrs met succes kunnen
optreden!
164 en 179. Het woord behoefte te veranderen in: „het
inzicht van den aanvoerder". Wist men die behoefte
te bepalen, dan was reeds een goed deel van de moeilijkheden der
gevechtsleiding ondervangen!
Hoofdstuk VI. Met voldoening wordt geconstateerd, dat
uit dit hoofdstuk blijkt, dat in oorlogstijd over meer dan onze twee
Divisies kan worden beschikt.
Het komt ons echter voor, dat dit hoofdstuk alleen voor de
Legerleiding kan zijn bestemd, waarom het eenigszins vreemd
aandoet in deze handleiding.
17
